18-4-12 (take 2)

15 cafe noir koekjes op. Twee minuten geleden gestopt. De koekjes waren op. 555 kcal naar binnen gewerkt. Sorry ana.. Het spijt me heel erg.. Heel, heel erg.. Haat me, schreeuw tegen me, please! Maak me gekker dan gek als ik zo ongehoorzaam ben. Ik kan wel janken. Ik wordt dik, dikker dan dik en vies en vet.. :'(

Het werk ging goed, maar dat maakt niets uit. Ik ben niets waard. Ik ben ana niet waard en eten niet en niks niet. Geen vriendschap die ik verdien of iets. Helemaal niets. Ik verdien de toekomst die ik tegemoet kom. De toekomst die geen toekomst is. Misschien mijn ogen sluiten en dromen, maar meer dan dat zal er niet zijn.

En ik zal dromen ana, over een baan bij een dierentuin. Aapjes voeren of een hondenpension en ze verzorgen. Ik zou zo'n mooie toekomst kunnen hebben als ik het in me had. Als ik het maar durfde en als ik maar m'n best deed. Maar ik ben een probleem. Één groot lopend probleem op de wereld. De maatschappij haat me, al zal niemand dat recht in m'n gezicht zeggen. Ik ben anders, hoor niet hier, op deze wereld. Ik ben als een trol die een elf wil zijn. Vuur dat water wil zijn. Het kan niet.. Ik zal nooit ter nimmer nooit niet normaal zijn, ergens toe behoren. Ik zal altijd slecht bij mezelf horen en nergens anders. Ik pas nergens en als ik zo doorga pas ik ook letterlijk nergens meer.

Ik wordt dikker..

Ik kom aan.

Ik eet koekjes

en zie de calorieen naar binnen gaan.

Ik wordt gek

en het kan nog gekker.

Ana help me,

wees mijn wekker

Ik wordt wakker

ben moddervet

Ik eet verder

door dikke ikke ertoe aangezet

Ik haat mezelf. Ik haat dit wezen in mij. Ik haat het vet dat rond me hangt. Ik haat de drang om te eten als ik me rot voel. Ik haat de weegschaal die me steeds telleursteld en de spiegel die ik kapot zou willen slaan. Ik haat het meisje dat daar staat en staart. Ik haat mij, ik haat haar en ik kan het niet meer aan... Ik haat mijn leven.. Ik haat mijn lichaam.. Ik haat mijn innerlijk en uiterlijk. Ik haat alles aan mezelf.

Ik haat de drang om te roken. Ik wil het niet meer. De drang om alles te doen wat slecht voor me is, giftig is en uiteindelijk zelfs dodelijk. Zoals eten en roken en drugs. Zoals snijden en pillen en vriendschap. Ik geloof nergens in! God bestaat niet! Er is geen licht na de duisternis geen zon na de regen, niks! Er is helemaal niks dan het donker van m'n kamer en m'n mind. Er is niks anders dan mijn te vol gevulde maag en de stem van ana in mijn hoofd. Er is niks.. Helemaal niks..

De therapie groep komt te dichtbij. Ik wil dit niet, vertrouw ze niet. Opname, opsluiten, gevangenis etc. Mijn gedachten racen in mijn hoofd. Ik kan het niet! Ik kan niks, dus waarom dit wel. Vriendschap hoef ik niet, die verraad me steeds weer. Liefde, bestaat niet, dus die hoef ik ook niet meer. Ik wil alleen jou ana. Ik wil jou en mij alleen tot die dag dat ik mooi genoeg ben en kan zweven. Tot die dag dat ik eindelijk, eindelijk de controle zelf helemaal heb. Niemand die me wat kan doen. Niemand om rekening mee te houden en andersom. Niemand tot last.. Wauw.. Mijn bestemming.. Mijn bestemming is perfectie, zweven boven de grond, tussen de wolken naar de zon. Totdat ik in slaap val door de warmte en kan dromen over hoe mooi de wereld had kunnen zijn als ik dat eerder had.... Ik verlang er naar. De rust en het genoegen te zijn waar ik dan ben. Ik verlang er naar ana, met jouw hulp kom ik er.. Help me ana. Help me erheen.. Neem mijn leven, maar breng me daar. Daar waar mijn rust ligt.. Op aarde vind ik die niet.

Ik begin al onzichtbaar te worden, steeds meer. Iedere seconden verdwijnt er weer een zorg om mij. Iedere minuut verdwijnt er een gedachte over mij. Langzaam word ik een herinnering ver weg, te ver weg om terug te halen. Langzaam zal mijn gezicht niet meer terug te halen zijn. Langzaam zal ik perfect zijn en zal niemand me kunnen bekritiseren. Langzaam zal alleen ik mijzelf zien en jij ana. Dan zullen we de dingen noemen die mooi zijn. Niet aan mij maar aan de wereld, van wat ervan over is gebleven tijdens onze kruistocht van afvallen.

Ik voel de grond nog ana. Ik voel de zwaartekracht aan me trekken. Hoe laat ik dat los? Bij welk gewicht, welk cijfer ben ik daar vrij van?