Yesss!!! Ik word net geroepen om te eten. Ik heb nog steeds niks gegeten. Ook niet iets kleins zoals ik van plan was. Ik heb na dat uurtje wachten nog langer gewacht tot nu. Super man! Ik ga straks verder schrijven hoor, maar nu. Eten! Hopelijk krijg ik gewoon niet veel naar binnen, dat zou tof zijn!

Ik bedenk me net dat ik vroeger als ik weer eens m'n boterhammen niet gegeten had, altijd super trots was op mezelf. Ergens voelde het goed. Ik had weer laten staan wat ik haatte.

Ik haatte het vroeger al om in de pauze op school brood te eten. Ik haatte het toen al om eten te krijgen van een ander. Snoep vond ik lekker, daar niet van. Chips en al die rotzooi ging er allemaal wel in. Maar eten van een ander, als iemand een broodje smeerde voor mij. Bah! Dat hoefde ik nooit.

Het brood van m'n moeder heb ik ook vana de middelbare weggegooit. Daarvoor at ik altijd in de pauze bij m'n oma. Ze woonde dichtbij m'n school. Als ik al een vriendinnetje of vriendje had om bij te spelen nog voor de middelbare, dan at ik daar niks. Ik dronk vaak niet eens daar. Ik wilde het niet. Ik walgde er een beetje van. Eten en drinken bij een ander was raar. Dan zouden ze zien hoe ik eet en dat mocht niet.

Daarna kwam de middelbare, daar heb ik het eerste jaar denk ik wel aardig netjes m'n brood gegeten. Het werd wel steeds minder, steeds vaker en meer brood weggooien en wat bij de kantine halen als ik geld had.

Daarna ging het steeds slechter met me. Ik werd depressief en begon mezelf te snijden. Ik voelde me steeds slechter en slechter. Ik had een leraar waar ik verliefd op was en toen die leraar bekend maakte dat hij niet hetzelfde voelde en me voor m'n gevoel toen genaaid had ging ik nog verder achteruit. Die leraar was een lichtpuntje toen in m'n leven. Voor hem kwam ik naar school. Door hem vond ik het leuk om op school te zijn en voelde ik me goed genoeg om contacten op te doen etc. Toen vertrok hij. Hij ging terug naar z'n eigen land. hij was gevlucht voor de oorlog en nu ging hij terug. Mijn hart was gebroken. Ik begon steeds erger te snijden en m'n vertrouwen in de school was zo goed als weg.

Na zo'n 2 jaar snijden en depressiever worden bij de dag vond m'n moeder een schriftje van me waar ik m'n gedachten in schreef. Daar stonden vooral teksten in over hoe graag ik dood wilde en dieper wilde snijden. Niet echt leuk om te lezen dus.

(In die 2 jaar heb ik trouwens nog wel hulp gehad hoor. Ik had m'n verhaal verteld aan een vertrouwenspersoon en hij hielp me aan een maatschappelijk werker, via haar kwam ik bij een psycholoog en toen vond m'n ma dus m'n schriftje. )

Toen m'n ma dat schriftje had gevonden flipte ze. Ze maakte een afspraak bij de dokter en we gingen in gesprek. Althans, ik ging in gesprek. Ik ben toen eerlijk geweest over dat ik dood wilde enzo. Ik kreeg na een tijdje een in-take gesprek bij een kliniek. Daar kreeg ik het advies om dagbehandeling te doen. Een paar weekjes later kon ik er al terecht. Mijn eetgedrag was inmiddels ook steeds slechter. In mijn tijd bij die behandeling at ik ook steeds slechter daar. Als ik van huis was at ik of vettigheid of helemaal niks. Het tweede kwam steeds vaker voor, gelukkig.

Tijdens de dagbehandeling begon ik vaker met mezelf te praten. Ik kreeg er toen ook medicijnen, waardoor ik ongemerkt langzaam aankwam. Ik begon mezelf vaker af te kraken en m'n zelfvertrouwen dook nog verder naar beneden als dat het al was. Ik liet het bij de behandeling niet veel merken. Ik begon namelijk met ana. Ik woog mezelf thuis en schrok. Ik begon bewust weinig te eten. Ik voelde me beter als ik dingen afsloeg. Tijdens die behandeling ben ik volgens mij ook ergens bij een ana-forum begonnen. In ieder geval de pro-ana puntjes.

Na de dagbehandeling ben ik veel contacten van daar verloren. Stukje bij beetje viel iedereen weg. Zelfs de mensen die ik als echte hele goeie vrienden en vriendinnen beschouwde. Dit maakte de drang om controle te hebben groter. Eerst snee ik nog af en toe. Langzaam deed ik dat nog amper en krabte ik mezelf in plaats van het snijden. Ik had nog vaak crisisnachten daar. Er waren nog veel momenten waar ik mezelf niet onder controle wist te houden.

Toen ben ik gestopt met roken. Waardoor ik weer aankwam. Ik woog mezelf nog niet zo vaak, maar ik was wel bezig met zo ver dat me lukte weinig te eten. Ik had vaak eetbuien en trek in van die vieze vette hap. Ik jo-jode heel erg. Afvallen ging moeizaam, dus begon ik strenger te zijn, steeds strenger. Ik begon een dagboekje op het forum. Moest van mezelf me verantwoorden over het eten, naar ana en naar de leden. Ik begon echt af te vallen. Het lukte eindelijk.

Er zijn in de tijd op dat forum tot nu een paar soort van pauzes geweest. Daar viel ik terug in 'normaal' eten en aankomen erdoor, of erger, vette dingen enzo eten. Ik heb ook tijden gehad dat ik totaal niet met ana praatte en haar ook niet tegen me liet praten. Ik at gewoon niet teveel, lette o m'n eten en kwam niet aan. Ik viel zelfs af soms. Ik heb dus echt verschillende fases gehad steeds.

Kort geleden ben ik weer begonnen met een dagboekje bijhouden op het forum en met ana praten. Ze vergeeft me het lange niet contact hebben met haar, maar alleen omdat ik ben afgevallen. Daar heb ik altijd nog goed op gelet. Ik ben m'n blog begonnen en ik voel ana groter en sterker worden.

De laatste tijd voor dat dagboekje voelde ik haar aanwezigheid wel. Ik werd weer strenger voor mezelf en woog mezelf weer iedere ochtend volgens een vast ritueel. Tot de klap kwam van mijn hart die gebroken werd.

Dezelfde vertrouwenspersoon van toen, die me altijd heeft geholpen en vriendschappelijk was geweest met mij, daar was ik verliefd op geworden. Hij moest m'n hart breken. Het was niet wederzijds. Dit is nog kort geleden. Die dag heb ik gebunkert zo voelde het bij de bios waar ik toevallig heen ging die dag.

Ik at alleen een zakje chips aan hoeveelheid van soort tortilla dingen bij de bios. Zonder saus, want die was niet lekker. Ook at ik een stukje bonbonbloc. Toen hoorde ik ana weer luid en duidelijk. Ik moest stoppen met vreten. Ik zou dik worden. Ik zou nog beter meteen mezelf van kant kunnen maken als zo doorgaan met eten, is wat ze zei. Ik voelde me klote. Ik had bijna weer een overdosis pillen geslikt. Maar ik deed het niet. Ik heb een mail geschreven naar hem en heb m'n hart gelucht. Uiteindelijk begrepen we elkaar weer en hebben we besloten vrienden te blijven. Gewoon zoals we altijd al waren. Het was dus oké. Het kwam goed.

Ana was echter weer helemaal terug zoals nooit te voren en ik ben ook weer steeds strenger geworden. Nog steeds niet streng genoeg, maar dat is nu even een ander verhaal. Ik heb m'n dagboekje op het forum weer geopend. Ik sla steeds meer dingen af wanneer ik sterk genoeg ben en ben mijn blog begonnen. Ana groeit in mij.. Ze groeit maar door en door. Ze is nu sterker aanwezig dan ooit te voren. Het maakt me bang, maar ik voel me wel beter. Ik heb de controle over iets. Ik kan weer iets bepalen. Iets waar niemand anders wat aan kan doen behalve ik. En nog beter, iets wat niet meteen opvalt, zoals snijden.

Ana, ik hou van je. Ik blijf bij je tot het einde. Ik ga mijn streef behalen met jouw hulp en ik zal dun zijn, ik zal dun zijn!!!

------------------

Oké, dit is super, super veel.. Kon mezelf even niet inhouden. Voordeel is, ik heb nu bijna 2 uur ipv 1 uur volgehouden om niks te eten. (Ik had mezelf beloofd 1 uur te wachten) Nu gaat het makkelijker zijn, als het goed is, om na dat kleine beetje niks meer te eten tot het avondeten, want dat duurt niet meer zo lang!

Dankje ana, dat je me bezig houd. Dankje dat je me helpt. Zonder jou zou ik het nooit niet kunnen. Nooit meer zonder, nooit meer!

Yess!!! Net op de weegschaal gestaan. Ik weeg weer minder gelukkig, 60,9 kg. Het is nog langer niet goed genoeg, maar het is in ieder geval weer minder als gister avond en gister ochtend. Gister avond was ik echt kwaad en ana ook op mij, dus gelukkig is dat nu beter.

Ik heb nog steeds niks gegeten. Ik begin echter inmiddels wel de honger te voelen in m'n buik. Ik probeer nu met mezelf af te spreken dat ik nog een uurtje moet wachten, dan mag ik iets inie minie's eten. Dat word waarschijnlijk een stukje bonbonbloc dan. Even een energieboost. Ik heb al te lang en te vaak dat ik duizelig ben of licht in m'n hoofd enzo door het weinige eten voor een lange tijd. Ik wil niet flauwvallen natuurlijk. Ik voel me toch al snel en vaak zwakjes, ookal eet ik nog veel en veel teveel. Moet je nagaan.

Mijn lichaam is dus echt het vreten gewend van een dikzak. Dikke ikke, dus. Wat een leuke bijnaam eigenlijk, hè? Dikke ikke. Tja, dat heb ik bedacht toen ik met deze site begon en het blog vooral. Ik vind het een goede naam en het rijmt. Plus, het klopt als een bus.

Alleen dikzakken hebben eetbuien zoals ik dat heb! Alleen dikzakken wegen zoveel als ik of meer! Alleen dikzakken kunnen dat vette vreten niet weerstaan! Bonbonbloc is één van die dingen hoor! Eigenlijk mag ik dat ook niet. Tussendoortje, dat is het en tussendoortjes zijn ook voor dikzakken!

Appels echter, zijn voor ana's. Weegschalen zijn voor de perfectionisten, die streven naar meer als perfectie alleen. Gezonde voeding waar geen vet uitdruipt, dat is wat ik mag eten. Maar nog veel liever gewoon niks. Afvallen is wat ik zal doen. Samen met ana kom ik er wel. Samen zal ik de grenzen overgaan en als het moet, zal ik met ana samen sterven. Liever dat als een hartaanval, diabetes of dat soort dingen, omdat ik zo fatsig ben. Dikke ikke zal niet winnen. Alles wat zij eet zal ik er weer af werken. Eetbuien vol met tussendoortjes zijn verboden. Ik mag 1 ding per keer, 't liesfte zo klein en kcal-arm mogelijk.

Oké genoeg kracht getoont. Ik heb een probleem met mezelf. Ik heb gisteravond een afspraak gemaakt op een site waar je anoniem met een psycholoog kan praten via chat. Ik heb dit 2 jaar geleden ook gedaan. Toen zat ik in een depri periode enzo. Nu echter, wil ik over ana praten en over de dingen die ik zie, hoor en voel die er niet zijn. Ik vind dit heel erg eng. Ik ben heel erg bang voor ana's reactie. Ze is al boos omdat ik die afspraak gemaakt heb. Afzeggen kan ik echter niet, dan krijg ik gewoon een nieuwe datum en tijd toegewezen.

''Je wilt me gewoon veraden! Kutwijf!!!!! Vies vuil dik kutwijf dat je bent! Één woord teveel over mij bij die psych en je bent me kwijt. Dan blijf je voor altijd een dikke koe. Dan mag die dikke jou lekker je overnemen en word je obesitas, zo dik. Je hebt toch ook gezien wat er gebeurt als je gewoon maar eet waar je zin in hebt! Dan kom je aan meid. En je zal dan blijven aankomen en aankomen, want ik zal er niet meer zijn om je tot orde te roepen en het eraf helpen werken. Nee, want dan heb je me veraden!

Praat lekker alleen over die dingen die je ziet die er niet zijn enzo. Praat daar maar over en laat wat wij hebben achter wegen! Je hebt geen hulp nodig om van anorexia af te komen! Je hebt het niet ook! Je hebt mij als een vriendin. Ik ben geen ziekte, ik ben je beste en enige echte vriendin. Zeg niet dat ik lieg want je weet dat het zo is! Jij bent koosvriendloos geweest tot de dag dat je mij ontmoette. Nu heb je mij. Ik luister altijd naar je en probeer je te helpen van dat fatsige lichaam. Als dank ga je me veraden?! Dat dacht ik toch niet! Ik zal er voor zorgen dat je niks en niemand meer overhoud dan behalve je vet. Je mag van mij zwemmen in je vet en sterven in je vet als je me verraad.

Als je me echter niet verraad help ik je verder. Zorg ik voor jou en zal je afvallen. Je zult controle hebben over je leven. Je zult je steeds wat beter voelen over jezelf, want je zult steeds meer perfectie uitstralen! Je zult je goed voelen met mij aan je zij.

Als je iemand verteld over mij, dan kan ik je alleen maar straffen. Er is al teveel vrijgegeven over onze vriendschap. Je hebt het verteld aan een vriend. Is dat niet erg genoeg? Stel je toch is voor wat hij kan doen tegen ons! Hij kan onze vriendschap helemaal kapot maken! Hij kan jou kapot maken, vet maken en stimuleren om nog vetter te worden op jezelf. Ik zou maar oppassen met hem.''

This new side of me that likes to destroy myself...

Ik ben bang. Zo ontzettend bang voor mezelf, voor ana en de toekomst. Als ik doorga met waar ik mee bezig ben, wat gebeurt er dan? Tubes met vloeibaar eten om me dikker te maken? Ziekenhuizen? Of toch perfectie? M'n bmi is nog steeds goed volgens de richtlijnen. Waarschijnlijk als ik 60kg weeg, zit ik net onder de 19 en dan heb ik officieel ondergewicht. Ana zegt dat ondergewicht een leugen is. Je kunt niet te dun zijn zegt ze. Maar wat als ze ongelijk heeft. Wat als zij de gene is die liegt.... Ik ben bang...

Please die ana.. for as long as you're here, we're not.

you make the sound of laughter

and sharpened nails seem softer...

and I need you now somehow (2x)

Imagine a pageant

in my head the flesh seems thicker

sandpaper tears corrode the filth

and I need you now somehow (2x)

Oh yeah!!! Dat zegt gewoon meer dag genoeg, die tekts. Dat liedje.. I love her to the bones.. inderdaad. Dat doe ik zeker! Ze haat mij alleen nu. Gisteren heb ik een eetbui gehad. Gisteravond laat. Ik heb de zak lays cheese % onion open gemaakt en het leek wel of ik niet kon stoppen met eten. Nu zit er nog meer dan de helft in hoor, maar toch. Ik heb denk ik de hoeveelheid van 2-3 uideelzakjes op. Wat dus super veel is. Ik wil niet weten hoeveel kcal daarin zitten.

Ana heeft ook de hele nacht tegen me lopen schreeuwen: ''Was het lekker dikkerd!?'' ''Voel je je nu beter?'' ''Je word nooit dun, nooit, nooit, nooit!!!'' etc. Als ik er nu over nadenk kan ik wel janken. Terecht I guess.., maar dat maakt het niet leuker. Ik heb hard gefaald gister. Ik had al veel en veel teveel gegeten en de weegschaal gaf gisteravond ook (voor de eetbui) 61,4kg aan. Ik ben eigenlijk wel bang om er nu weer op te staan. Ik moet in ieder geval zo eerst nog naar de wc. Iedere ons telt..

Ik heb vandaag niet echt een planning. Ik wil gewoon weinig eten, of liever niks als ik dat zou kunnen. Ik ben echter een mislukking en kan dus niet vasten, maar goed. Hoe langer ik het wel op een dag volhoud, hoe minder ik kan eten op een dag.

Dusss.. Ik ga nu eerst maar is naar de wc en op de weegschaal staan. Enne.,. hoe erg ana het ook haat. Ik ga wel iets kleins eten. Met iets klein bedoel ik ook echt iets heel kleins. Het word of een cracker ofzo, of het word een stukje bonbonbloc of een of twee merci crocant dingen. Crackers kan ik eigenlijk niet meer zien net als brood, dus waarschijnlijk word het de chocolade maar ja, dan heb ik in ieder geval wat energie. Al voel ik nu nog geen honger, dus ik wacht er nog zo lang mogelijk mee. Dus dikke ikke, blijf van mij en ana vandaan!

Ik ben nu een beetje aan het youtuben. Ik zit in dubio. Ik heb een aantal zelftesten gedaan vandaag. Allemaal over eetstoornissen of anorexia. Alle testen geven hetzelfde aan ''Ga naar uw huisarts'' of ''Het is misschien verstandig over uw probleem te praten''. Het maakt me bang. Het is confronterend om die testen te maken en te zien wat er aan de hand is. Ik baal ervan. Ana baalt ook. Waarom moest ik die stomme testen maken? Waarom moest ik per se? Ik moest niks!

Ik ben ook op proud2bme.nl geweest. Ik kreeg de nieuwsbrief binnen dus ik ging even een kijkje nemen. Via daar kwam ik op de testen en op hulpinstanties. Ik ben me gaan afvragen of ik er goed aan zou doen om gewoon een mail te sturen naar een psych in de buurt. Iemand die ik nog niet ken. Iemand die vrij staat van alle bedrijven zegmaar binnen de hulpverlening. Er is een psycholoog bij mij in de buurt, die zelfstandig werkt. Haar mail-adres, althans dat denk ik, heb ik ook gevonden.

Maar tegelijker tijd ben ik nog super kwaad op mezelf over die testen. Laat staan deze gedachten. Hoe durf ik er ook maar over te twijfelen. Nee, nee en nog eens nee! Ik ga haar niet mailen!

Ik heb een youtube filmpje geplaatst. Die past bij hoe ik me voel, want ik voel me overgenomen. Ik voel me ook steeds meer overgenomen. Ik heb de controle niet meer, die heeft ana. Ik raak steeds verder weg van mezelf, maar ik word dunner.. Ik val af terwijl er ook stukjes van mij verdwijnen en plaatsmaken voor ana. Mijn allerliefste vijand.

Zucht! Diepe ongehoorzame zucht.. Vandaag ben ik één van de grootste mislukkingen, die ik ook maar kan zijn. Avondeten net gehad en ik moet de avond nog doorkomen. Ik kwam vandaag bijna weer face-2-face met een maaltijd die ik eergisteren al haatte. Tosti's. Niks ergs zou je denken, maar ik heb er gewoon een gruwelijke hekel aan. Niet dat tosti's super vet zijn ofzo. Het idee is gewoon heel vies. Ik walg er echt van. Dat vet dat uit de kaas druipt door het smelten. Bah!! Smerig gewoon! Echt vergif.. Nooit gedacht dat ik voedsel zou gaan afkeuren, maar.. dit is echt gewoon erg. Tosti's staan nu echt op m'n no-go lijst.

Ergens vind ik het erg jammer dat ik er één moet maken in m'n hoofd. Maar het is beter als en dikke koe worden. Het is al erg genoeg met me gesteld.

Anyway, ik heb het voor elkaar gekregen iets anders te eten. Dat anders was een XXL schintzel van de Aldi en ongeveer twee scheppen aardappelpuree. Dit was dus veel erger dan tosti's eigenlijk.

Dikke ikke!!!!!! Dikke ikke nam de controle over, wilde per se geen brood eten. Nee, ik moest die schnitzel hebben! Bah! Ik heb een stukje wel weg kunnen geven aan m'n ma met als excuus dat ik het niet opkreeg. Ik heb alleen nog steeds veel en veel teveel gegeten.

Nu ik erover nadenk is die puree ook erg slecht eigenlijk. Het is zelfgemaakte puree van m'n ma. Met een dikke klont roomboter erdoorheen dus!

Eerder vanmiddag at ik al een beker rijstepap met suiker en kaneel op. Dit was niet geplant! Rijst is.. is gewoon slecht en de suiker die ik erbij deed ook. Zo ongezond dit. Ik had veel beter een stukje bonbonbloc kunnen eten. Ookal is dat ook erg slecht. Het is tenminste klein en het geeft energie. Dan voelt het niet alsof ik een grote misdaad gepleegt heb. Nu heb ik dat wel gedaan.

Hmm.. Volgens mij draai ik hier een beetje, klein ietsie bietsie beetje in door? xD Ai.. Niet grappig.. Dit is serieus. Net als het afvallen serieus is dus! Niet zeuren, gewoon doorgaan. Straks zal iedereen me mooi vinden, me na staren omdat ik mooi en dun ben i.p.v. dik en lelijk. Ze zullen me meer waard vinden dan een kiezel tussen alle zandkorreltjes. Ik zal één van hen zijn. Evenveel waard als iedereen en als ik echt m'n best doe, dan ben ik misschien zelfs meer waard!

Ik ga zeker weer proberen niks te eten. Vroeg naar bed misschien, zodat ik niks meer kan eten. Maar dat zal wel niet lukken. Ik ben een avondmens dus dat is moeilijk. Dan misschien maar laat naar bed en mezelf meer pushen om niks te eten. Morgen lang uitslapen zodat ik morgen ochtend en middag kan overslaan. Hopen, heel erg hopen ga ik.

Op momenten als deze denk ik weer aan lax. Zal ik ermee beginnen? Zal ik ervan af kunnen blijven als ik eenmaal begin? Zal ik het kunnen verbergen voor m'n ma? Ik weet het niet.. Ik ben bang dat ik er verslaafd aan raak of dat m'n ma erachter komt of iets anders ergs. Tot nu toe heb ik mezelf dus goed onder controle kunnen houden, wat dat betreft. Maar dat maakt m'n slechte eetgedrag niet goed. Totaal niet zelfs!

Ik zou gestraft moeten worden iedere keer als ik zo eet. Ik kan niet eens naar de wc gaan ofzo en de hele rotzooi uitspugen. Ik kan m'n vinger in m'n keel stoppen, maar het werkt niet. Het lukt niet. Ik kan niet kotsen en dat maakt me nog waardelozer dan dat ik al ben!

Jep, ana is kwaad. Heel erg kwaad. Echt pissed off gewoon en terecht. Ik heb niks gedaan, helemaal niks gedaan, om af te vallen vandaag. Ik heb het niet eens geprobeert! Ik verdien het niet dat de weegschaal niet een hoger getal aangaf vanmorgen. Ik verdien het niet!

Ik zit weer even vast geloof ik. In m'n schrijfwereldje. M'n gedachten in m'n hoofd. Ik kan er ook even niet meer uit. Ik wil het ook niet. Al roept de weegschaal me ernstig. Ik moet weten wat de schade is van deze giftige maaltijd. Straks.. Straks ga ik me wegen. Nu nog even in m'n eigen wereldje blijven. Veilig, waar niemand me raken kan.

Ik zal maar even typen ook, wat morgen de bedoeling is. Het hangt er natuurlijk vanaf hoeveel de weegschaal morgen aangeeft, maar dit is hoe ik wil dat het er uit gaat zien morgen:

O:niks

T:niks

M: iets kleins ( bonbonbloc/appel/pakje crackers )

T:niks

A: zo veel mogelijk laten staan van wat ik krijg

T: iets kleins ( bonbonbloc/appel/pakje crackers )

Best een saai eetplan, maar het werkt opzich aardig. Het is me al vaker gelukt, dus nu kan ik het ook makkelijk!

Ik moet even stoppen met schrijven, moeders is boven. Ik schrijf zo weer!!!

Vandaag gaat tot nu toe goed. Niks gegeten, maar ben dan ook nog niet zo lang wakker. Ik kon m'n bed niet uitkomen. Gisteren te laat erin gegaan. Trouwens gisteren hard gefaald. Nog een stukje bonbonbloc gegeten voor het slapen. Geen ramp eetbui ofzo, maar ja. Erg zat.

Gewicht vandaag is nog steeds 61,0kg . Hatelijk, ik wil afvallen niet stilstaan of erger, aankomen! Als ik 59,9kg weeg ben ik blij. Dan heb ik volgens de officiele bmi enzo ondergewicht. Dan zal het waarschijnlijk zo zijn dat ik alsnog doorga tot de 56,0kg, omdat ik zoveel woog voordat ik aankwam door klote medicijnen, die ik kreeg van stomme hulpverleners in een kliniek waar ik dagbehandeling gedaan heb.

Ik ben trouwens bang dat als het zo doorgaat in m'n hoofd, dat ik misschien weer aan de medicijnen zou moeten. Ik heb, denk ik, door m'n angsten last van dingen zien of horen of voelen zelfs, die er niet zijn. Ik heb dat wel vaker, dat ik een boom zie in de verte en dat ik denk dat het een eng persoon is ofzo. Maar het word steeds erger en erger. Als ik in het donker loop en er zijn weinig mensen buiten dan heb ik het gevoel dat ik achtervolgt word. Vervolgens hoor ik dan tegenwoordig best vaak ook voetstappen achter me. Als ik dan naar de zijkanten kijk dan zie ik soms een schaduw van een persoon. Kijk ik vervolgens achter me is er zelfs in de verste verte niemand te bekennen. Best eng dus.

In ieder geval. Ik schrijf veel liever over m'n eetgedrag, over ana en over hoe ik mezelf nu zie enzo. M'n planning vandaag.. Tja.. ik weet niet of het slim is om een planning te maken steeds, want ik hou me er 9 van de 10 keer toch niet aan, maar goed. Voor m'n gevoel moet het tegelijkertijd ook, dus hier komt tie dan maar:

O:niks

T:niks

M:iets kleins (liever niet maar ja)

T:niks

A:zo min mogelijk van wat er op m'n bord ligt

T:iets kleins (liever niet maar ja)

Waar ''liever niet maar ja'' staat probeer ik mezelf nog extra te herinneren dat het eigenlijk niet mag. De dikke ikke wil altijd chocolade eten (bonbonbloc) of wat chips ofzo. Ana wil dat liever niet, natuurlijk, dus vandaar

Ik ga nu even stoppen met schrijven, voor nu. Waarschijnlijk vanavond een up-date en anders morgen!

Dussss.... Ik had net een hele lap tekst geschreven over vandaag en het eten en alles. Weg.. Helemaal weg is het. KUTZOOI!!! Blegh.. Volgende keer eerst kopieeren voordat ik verder ga met rondneuzen enzo.

Even kort dan maar:

Vandaag ging het eten niet zoals ik het wilde. Ik was van plan alleen een zo klein mogelijk deel van het avondeten te eten. (Ik ben het heel langzaam aan het minderen in de hoop dat niemand het doorheeft) Ik wilde daarbij als soort van tussendoortje iets kleins eten. Iets zo klein als m'n vuist. Bijv. een zakje chips, een appel, een beetje chocolade of iets.

Niet gelukt allemaal. In plaats daarvan heb ik een lunch gegeten, iets minder dan een normale lunch, maar nog steeds, way too much. Ook heb ik m'n avondeten gewoon gegeten zoals ik normaal doe. Gewoon een heel normaal bord met eten dus.

Geen tussendoortjes vandaag. Dat scheelde een beetje voor ana, maar ja, niet genoeg.

Ik weeg nu 61,0 kg. Toen ik begon met afvallen met ana woog ik nog net geen 68,0 kg. Ik ben dus eigenlijk goed opweg, maar ik voel me nog steeds te dik. Die benen van mij willen maar niet slinken en die flubber buik flubbert nog steeds xD. Gisteren woog ik echter 60,6. Ik ben dus aardig wat aangekomen in één dagje. Balen dus.

Ik heb al samen met ana besloten dat morgen een niet-meer-dan-nodig-om-te-voorkomen-dat-anderen-ons-doorhebben-dag is. Dat betekent, niks eten tot het avondeten. Tenzij ik ineens gestoord word met, goh moet je niet eens eten, dan zal ik wel even iets moeten eten.

Morgen word dus zwaar. Ik heb nu al honger, best erg eigenlijk. Morgen zal dat nog erger zijn en zal de verleiding van bonbonbloc en chips groot zijn. Ik ben benieuwd hoe sterk ik ben morgen. In ieder geval gaat er nu niks meer in. Ik moet sterk zijn. Vandaag is al genoeg verknalt!

Ai.. Nu is het toch niet zo kort.. Naja, boeiend. Ik weet even niks meer naar boven te halen. Ben de tekst die ik net had geschreven die verdwenen is kwijt. Weet niet meer wat ik opgeschreven had. Naja, over en sluiten dan maar. Morgen een nieuwe dag. Kan altijd nog editen.