Vandaag heb ik een gesprek gehad met m'n psych en m'n ma erbij.. Waar ben ik mee bezig? Waar zijn zij mee bezig? Waarom laat ik m'n zwaktes gebruiken zodat ik toegeef dat ik slecht bezig ben met eten? Ik had niks moeten zeggen, of wel? Nu word ik sowieso vet gemest. Ik herhaal VET gemest! Wil ik dit? NEEEEEEEEEEEEEEE dus. Echt niet. Ik ga niet drie keer op een dag kunnen eten, dan word ik dik! Ik ben al dik genoeg! Het is goed zo en het mag zelfs nog wel lager! Het getal mag altijd lager! Er zijn zoveel meiden zoveel mooier en dunner dan ik. Ik wil dat ook! Ik wil gezien worden als één van hen. Ik wil dat mensen trots op me zijn en dat de maatschappij mij niet ziet als een probleemgeval. Want dat ben ik nu gewoon!

Grrr!!! Bah! Echt.. Vieze hoer.. Vieze, vieze, vieze kut hoer! Ik walg van je.. Heerlijk dit.. Echt..

In het gesprek ging het ook even over het misbruik.. Ik vind dat het m'n eigen schuld is vooral. En ik vind mezelf vies want ik vond het lekker toen. Wat ben je dan voor hoer? Wat ben je dan voor slettebak? Je hoort niet opgewonden te worden als je iets niet wilt en niet vrijwillig doet... Was het dan onvrijwillig? Ik vind van niet.. Het was een keuze om niet weg te lopen of zoiets dergelijks. Allemaal m'n eigen dikke, DIKKE schuld.

Nou.. Eet nou eens minder. Eet nou eens gewoon een dagje helemaal niks! Val af, kut hoer die je bent! Je bent niet goed genoeg, nog langer niet. Je bent niet dun genoeg.. Je hebt nog vetjes overal. Dat moet minder! Het getal moet gewoon naar beneden blijven gaan! Sneller, sneller, sneller!

Je luisterd naar hoerige sletten muziek wanneer je 'verliefd' bent en aan je vriend denkt. Dat hoort niet! Dat mag niet! Dat verdien je niet! Je verdient geen, zoals ze het noemen, normale liefdes relatie. Sterker nog, voor jou bestaat dat niet! Word eerst maar eens schoon, rein als dat nog mogelijk is. Niks geen seksueel gedoe. Helemaal niks. Geen kus, geen zoen niks. Je zou je moeten schamen! Je zou geen geslachtsdeel mogen hebben.. Doe er wat aan! Je verdient het toch niet en dan kan niemand je meer pijn doen ook. Helemaal weg met dat ding! Bah, bah, bah!

Stel je niet zo aan. Er is amper wat gebeurt vroeger. Amper. Het was allemaal een stom spelletje waar kinderen onderzoek doen enzo. Het was allemaal vrijwillig en het was allemaal hartstikke leuk om te doen toen. En hey, het was beter dan thuis zitten met mams en beter dan alleen zijn. Het was beter dan helemaal geen mannelijke/liefdelijke aandacht.

Grrr! Je vond het gewoon fijn allemaal.. Vies.. Echt heel vies...

Dussss... We gaan dus echt niks meer over eten zeggen nu. Helemaal niks. We gaan er onderuit komen, dat moet. Eten verstoppen, papiertjes van eten bewaren. Het maakt me niet uit wat we ervoor moeten doen. Ik ga niet aankomen! Eten is mijn vijand! Eten is vies! Eten moet je verdienen en nodig hebben om te overleven anders mag het niet! Het maakt me niet uit als ik 'te dun' ben volgens anderen. Ik zie wat anders! Ze liegen!

Weer een onsje eraf, ookal heb ik gister avond als een bezetenen zitten eten. Ik heb mezelf een eetbij aangepraat en het ging moeilijk, maar ik heb veel op. Ik kon het niet helpen te beginnen bij de minst calorievolle dingen, maar uiteindelijk wel alles gegeten wat ik 'moest' eten van mezelf. Drie kleine zakjes chips en een hoeveelheid koekjes. Iets van zes of acht koekjes, met chocolade erin enzo. Dus zeker wel 400 kcal op en toch. Afgevallen.. Maar goed, ik ben blij erom, alsnog.. deels. Ik weeg nu 55,3 kg.

Avondeten heb ik gisteravond geskipt. Ik was van plan om uit de groep of voor de groep een frietje te eten, maar dat is niet gelukt. Ik mocht niet naar binnen bij de febo, want er waren te weinig mensen en ik was alleen enzo dus dan zou ik nogal opvallen en ik mocht niet naar de andere snackbar want die was te vol en dat zou te lang duren. Achteraf waren het misschien stomme smoesjes maar op dat moment waren ze voor mij genoeg.

Voor de groep heb ik bij Bakker bart drie dingen gehaalt. Ik had heel de dag niks gegeten en dat boeide me. Ik had een muffin gehaald, zo'n grote, een suikerkaneel broodje en een gevulde koek. Die gevulde koek heb ik half opgegeten en dat broodje ook. De muffin heb ik gister avond geprobeert maar die was vies dus die heb ik weg gegooit na een paar hapjes.

Oh, trouwens over gisteren. Ja.. Ik heb verteld over hoe ik met eten omga, een beetje in ieder geval. De psychiater vroeg hoe het eten gaat en keek me indringend aan. Ik voelde me gezien en betrapt. Ik had het gevoel dat ik er niet meer onderuit kon en dat kon ook niet denk ik. Het is nu zichtbaar dat ik slecht eet en dat ik afval. Waarom is het nu pas zichtbaar? Waarom is het zichtbaar? Waarom zie ik dan zowat geen verschil?! Nja goed.. de psychiater één en ander verteld, niet super veel, maar genoeg om te weten wat het niet goed gaat zoals het hoort allemaal met eten. Sorry Ana.. Het begin is er. Er is nu geen weg meer terug.

Na het stukje over eten heb ik ook nog verteld dat ik denk dat het ''misbruik'' een grote rol speelt in m'n problemen, dat was even moeilijk om toe te geven. De psychiater wist hier niks vanaf en nja.. echt leuk om te zeggen is het natuurlijk niet.

De psychiater heeft m'n psycholoog er ook nog bij gehaald, die van de groep.. Jippie, leuk joh! Ik dacht echt: FUCK!!!!!! Nu komt het, nu gaan ze me opsluiten, ''beter maken''. Ik kan het niet helpen om wantrouwig te zijn dan. Het was ook enigzins terecht I guess. Uitkomst is dat ik eigenlijk geen keus heb. Het is of medicijnen gaan slikken en iets van intensieve behandeling gaan volgen, de psychiater noemde hier ook emdr op. Of het is weer dagbehandeling, waarschijnlijk waar ik al gezeten heb. Jippie dus!

Maar goed, het is een goede stap, zeggen we dan maar. Het is een stap in de richting van me beter voelen en de problemen pak ik nu wel aan. Maar toch.. Ik kan het niet helpen spijt te voelen en te denken dat ik meot vluchten nu het nog kan. En tja.. wat vluchten is.. Ik denk dat er geen andere manier van vluchten is dan suïcide.. Maar ja, dat is nou net wat me moeten voorkomen.

Goed genoeg gezeik, to the fucking point. Ik heb bedacht dat ik het ''misbruik'' verhaal wil gaan posten op deze site. Ik wil m'n brieven hier posten en m'n foto's van flashbacks etc. Ik moet het van mezelf erkennen dat het gebeurt is allemaal en ik dnek dat dit zal helpen. Ik wil sowieso deze site nu gaan gebruiken voor alles, dus niet alleen ana. Ik wil alles op tafel leggen. De site zal waarschijnlijk nogal kut worden om te lezen en te bekijken allemaal, maar I don't give a shit, want er is toch niemand bijna op deze site, lol!

Goed, ik wil dus een boel gaan veranderen vanaf vandaag. Of het allemaal gaat lukken weet ik niet, maar ik ga het sowieso wel proberen. No more sorrow, no more secrets, no more fucking myself up. Nu gaan we eerlijk zijn..

Oké, afgevallen. Jippie yay! 55,4 kg. Het komt zo dichtbij en het gaat zo lekker gewoon. Maar dit is de laatste dag dat ik afval. Ik ben er klaar voor om te stoppen. Ik ben er klaar voor om hulp te vragen en je te verbannen ana. Het spijt me echt heel erg, maar ik moet je laten gaan. Onze vriendschap begint z'n tol te vragen, m'n lichaam begint te protesteren als een gek. Ik kan hier niet mee doorgaan. Je was een geweldige vriendin en dat ben je nog steeds. Ik hoop dat je niet al te boos zal zijn op me. Je moet begrijpen dat als ik dit niet doe jij straks ook niet meer bestaat. Gewoon helemaal niet. Doorgaan hiermee zal ons beide te gronde richten. Jij weet het, ik weet het.. Dus ik ga er wat aan doen.

Maar ana, lieve, lieve ana. Help me alsjeblieft door deze tijd heen. Help me m'n hoofd koel te houden en geen gekke dingen te doen. Gisteren hielp je me om geen pillen te pakken en te mailen naar m'n psych. Help me verdfer, alsjeblieft. Ik heb je nog wel nodig, maar voor andere dingen. Blijf alsjeblieft mijn beschermengel. Blijf me begeleiden. Ik wil dat je een andere betekenis krijgt in m'n leven dan alleen afvallen. Ik hoop dat je die wilt vervullen.

Vandaag ga ik het dus vertellen. Ik heb een briefje met daarop de confessie van ana en van het 'misbruik'. Dit gaat ernstig moeilijk worden, maar ik ben er helemaal klaar voor en klaar mee. Ik zal beter worden op eigen kracht en ik zal hulp vragen hiervoor. Ik moet dit doen.

Na al die jaren dat ik overleefd heb en gevochten heb met mezelf en met alles wat me dwars zat ben ik het mezelf gewoon verplicht. Opgeven, na al die jaren in gevecht? Nee! Ik stop met het achterhouden van de waarheid. Ik stop met mezelf kapot maken. Ik ga mezelf helpen, nu eindelijk. En ik zal trots op mezelf kunnen zijn en kunnen zeggen, ik heb dit overleefd.

Misschien ben ik nu te optimistisch, onrealistisch of zoiets, maar het boeit me geen fuck. I shall pass! I shall live! This timebomb is going to be fixed. It won't explode.. There will be no more danger.

Hoe durf je zo tegen me in te gaan! Hoe durf je zoveel eten te pakken alleen al en dan ook nog zo te eten. Vies vuil kutwijf! Ga je me nu veraden?! Ga je mij nu de deur wijzen! Dacht het dus niet hè. Jij gaat minder eten en jij gaat afvallen met mijn hulp en niks geen 'hulp' zoeken. Je beste vriendin veraden? Wat? Je bent de weg kwijt, meisje. Dit gaat duidelijk niet werken. Je gaat zo ontzettend dik worden. Je gaat weer boven de 60 kg wegen en dan waarschijnlijk rond de 70 kg zitten! Dat wil je toch niet?! Je wil toch mooi worden en dun? What the fuck ga je me dan veraden! Hoe durf je er ook maar aan te denken!

Ik kan niks anders dan op je schelden, meid. Het spijt me, maar je gaat te ver. Je gaat nu gewoon de grens over. Dus jij wilt hulp? Goed dan. Word maar weer een dik varkentje waar niemand, ik herhaal niemand, van zal houden en kan houden. Ga maar lekker in je eentje verder zonder mij. Pff.. Zwakkeling.

Je weegt nu dus 55,9 kg. Dat is al een stuk beter als eerst, toch? Waarom zou je dat weggooien? Dat is het enige dat je bereikt hebt in je leven. Waardeloos stuk stront. Zonder mij ben je niks waard, helemaal niks. Zonder mij heb je geen vrienden, geen doel, geen leven! Sterker nog, zonder mij ga je dood.. Is het niet door al de vettigheid en het vieze eten dan is het wel omdat ik je niet meer help om te blijven leven. Ik ga je niet meer tegenhouden met die pillen of wat dan ook voor iets anders. Jij gaat gewoon dood zonder mij, hoor je me!

Je hebt gewoon gisteren de hele kast naar boven gehaald. Een reep bonbonbloc, drie zakjes chips, een zak met koekjes, een lepel pindakaas met suiker en een klein bakje met kipkerrie salade, What de fuck man! En dan eet je die pindakaas en kipkerrie salade ook nog allemaal op. Je voelde toch die misselijkheid? Je weet toch dat er super veel mayo in die salade zit en dat pindakaas ervoor zorgt dat je aankomen zal!? Oh, maar ik heb je wel door hoor. Je wil aankomen, is het niet? Je bent bang geworden omdat mensen beginnen te zeggen dat je mager bent of zelfs te mager. Ze zijn gewoon jaloers! Je begint nu eindelijk mooi te worden, dat is het gewoon en dat valt ze op. Laat je niet misleiden door hun vetmesterij. Laat je niet misleiden door hun! Heb je niet gezien hoe dik de mensen zijn die jou te dun noemden?

Je bent verkeerd bezig meid. Je valt niet meer af en je probeert nu tegen mij in te gaan. Waarom? Waarom doe je dit? Vind je het nou echt zo gek dat je geen vriendschap kan onderhouden of uberhaupt er een maken? Je laat me fucking in de steek, kutwijf! Stop met eten! Stop met luisteren naar al die dikke mensen en stop met eten! Als je meer gaat eten, dan ga je dik worden! Dat kan ik niet toestaan. Ik laat je niet zo ver dalen. Het zal gewoon niet gebeuren.

Gisteren weinig tijd gehad om te schrijven. Eerst ben ik super lang bezig geweest met allemaal tekeningen en vooral veel teksten die ik nog voer moest schrijven in m'n schrift en daarna kwam die jongen hierheen.

Wat eten betreft ging het allemaal wel goed zoals het ging. Gisteren 1 mini zakje chips op 111 kcal en 2 broodjes bij het avondeten. Verder helemaal niks. Ik ben er blij om. M'n gewicht is een ons omhoog gegaan naar 55,9 kg ,maar het boeit me niet zo. Ik blijf doorgaan en het komt goed. Even onder de 55 kg komen en dan door tot onder de 50 en dan, geen idee. Ik moet eigenlijk stoppen.. Ik heb volgens het bmi nu ondergewicht, maar ik wil en kan niet stoppen. Het voelt te goed, plus eten lukt me toch niet echt meer meestal. Ik heb er gewoon echt geen tijd voor. Veel te druk met denken en denken en denken en nu dan met die jongen ook nog.

Met die jongen was het echt perfect gisteren. Ja, ik zei perfect.. Nooit gedacht dat ik dat ooit van m'n leven zou zeggen over iets waar ik aan paticipeerde, maar ja. Het was de perfecte avond met hem. We hebben een hele tijd gelopen, op ene bankje gezeten en daarna tvgekeken. M'n moeder ging naar bed en wij keken nog even tv, maar eigenlijk hebben we de films niet gezien. We hebben vijf uur lang zonder enige druk of verveling gezoent.. Gewoon 5 uur lang, bijna non-stop. Zonder dat het vervelend werd, zonder dat hij te ver wilde gaan of iets. Het was echt magisch en heel erg onwerkelijk. Ik vraag me nog steeds af of dit allemaal wel echt is. Nog nooit zo goed gevoelt bij een jongen, een jongen! Hoe kan dat? Het maakt me wel bang though. Hoe meer ik voor hem voel hoe meer ik pijn ga hebben als het toch niet zo'n goede gast is als ik denk, maar ik moet het risico nemen gewoon. Hij is te goed om weg te laten lopen.

Ik ben nog steeds een beetje high of zoiets. Echt zo vaag heb ik me nog nooit gevoelt. Alles ging vanzelf en de tijd stond stil tot een uur of half 4 's nachts.. En hij heeft me nergens toe gedwongen. Er is niks gebeurt. Ik dacht steeds, nou nu komt het, want dat doen ze altijd en hij deed het niet. Hij probeerde het niet. Hij hield zich in en deed zoals het hoort. Omg.. Ik vraag me echt nog steeds af wanneer ik wakker word.. Ik heb een vriend..

Niks geschreven gisteren. Ik had weinig tijd na m'n gesprek en ervoor had ik geen zin ofzo. Ik weet het niet meer.

Het gesprek was moeilijk. We hadden het over m'n 'misbruik' verhaal grotendeels en dat was moeilijk. Als ik er aan denk dan word ik boos op hen en op mezelf. Ik had gewoon niet dom moeten zijn en nee moeten zeggen. Volgens m'n psych is het bullshit (zo zei ze het letterlijk met het woord 'bullshit'' xD) dat mensen nee kunnen zeggen altijd en dat als ze dat niet zeiden het geen verkrachting is etc. Maar volgens mij niet. Niet bij mij. Ik.. Ik had de kans om nee te zeggen in alle gevallen en ik deed het niet en dat dus is het mijn eigen schuld. Ik heb m'n eigen onschuld af laten pakken en daarna op latere leeftijd nog eens.

Nooit heb ik er veel over gepraat enzo. Het was altijd geblokkeerd dit gevoel, dit hele gebeuren van toen ik 10/11 jaar was. Maar nu is het weer terug. Alles is weer terug. en ik haat mezelf erom. Ik heb zelfs een nachtmerrie gehad die wees naar de 'eerste keer' met het 'vriendje' dat ik toen had. Iedereen noemt het misbruik en ik niet. Ik had gewoon nee moeten zeggen! Maar ik bevroor en ik zei niks. Ik liet het allemaal gewoon gebeuren als een weerloze pop en als een willoos wezen. En daarna, daarna heb ik al die tijd gedaan of er niks was en gewoon gedaan waar de ander zin in had. Nooit was het zo dat ik het zelf wilde, wat het ook was. En dat is klote les om te leren. Ik heb nooit iets helemaal vrijwillig gedaan zo'n beetje. Het was altijd een domme actie om de ander blij te houden en bij me te houden. Waarom? Waarom was ik zo stom..

Na m'n gesprek gingen we eten bij de mc. Jippie yay! Echt geweldig leuk was het, not. Ik had de hele dag netjes niks gegeten en dan komt er dat. En ik kon me niet inhouden gewoon. Vies varken... Ik kon me gewoon niet inhouden. Ik heb twee broodjes op, ik herhaal twee!!!! En dan ook nog meegegeten met de frietjes van m'n ma. Wat bezielde me!? Ik kreeg het niet eens op en toch at ik door. Waarom liet ik niet iets staan? Waarom at ik zo? Gadverdamme!

M'n gewicht heeft er onder te lijden gehad. Ik weeg nu 56,5kg!!! Kut mc, kut lichaam en kut, kut, kutwijf dat ik zoveel at! Eten is een keuze, geen verplichting! Eten is een overlevings bijkomstigheid, niks meer!

Na de mc moest ik me gaan omkleden enzo voor de date met een jongen. We zouden naar snowwhite gaan, super film! Daar heb ik ook netjes niks gegeten en diet coke gedronken. En de rest van de dag ook! De film was goed en daarna gingen we ergens zitten en stukje lopen, beetje praten enzo. Het was heel relaxt. Hij was heel fijn gezelschap zonder enige verplichtingen. We hebben daar een heel tijd gezeten en toen we naar huis waren hebben we thuis nog even een colaatje gedronken en toen heb ik hem uitgezwaait.

Ik voelde me goed. Hij voelt als de 'right guy' en zeker wel te vertrouwen voor nu. Ik ben alleen nog wel bang. Maar we zien het wel.. De kusjes waren in ieder geval romantisch en goed. Er is een begin.. Eng, maar ook ergens toch weer wat meer zekerheid. Nu maar hopen dat hij kan accepteren hoe ver ik niet ga.

Goed, ik ben dus bij m'n werk geweest. Normaal gedaan en dus gewoon gegaan. Eerst nog rond 12 uur gebeld en beetje uit gelegd. De gene die opnam deed aardig en naja, ik ben dus geweest.

Het is wel heel raar. Het is onwerkelijk en onrealistisch in mijn ogen, voor mij, die chick met al die eigenaardigheden en al die problemen. Dat lijkt toch ook niet te kloppen. Het mag niet kloppen, maar dat doet het wel. Er is geen weg om heen. Ik ben geweest en nu zou ik trots moeten zijn op mezelf, maar nee, dat mag niet. Making sense is so hard for me..

En daar zou ik al weer willen en kunnen vallen in het eeuwige gezeik over hoe slecht ik wel niet ben. Maar daar wil ik boven staan, al is dat niet makkelijk. Ik blijf gewoon tegen mezelf zeggen dat ik de controle heb en kan nemen als ik dat maar wil. Jammer genoeg word dan dat andere stemmetje wel veel sterker.

Maar goed, genoeg gezeik over het werk. Het eten, veel belangrijker. Voordat ik naar m'n werk ging iets meer dan een halve onbelegde pannenkoek gegeten. Na m'n werk, nu net dus, heb ik er 3 op met een beetje stroop. Ben er aardig tevreden over. Ik ben sterk geweest vanmiddag en heb dat stukje laten staan, die gaat ook nog in m'n foto-album ding hier. Als ik zo door ga heb ik straks een pagina vol met kiekjes van eten wat ik heb laten staan en waar ik foto's van kon maken. Super.

Morgen heb ik de date die ik vandaag zou hebben en een gesprek met m'n psych. Ik heb de date verplaatst omdat ik dat handiger vond met de stress enzo en tijdgebrek die ik dan zou hebben.

Het gesprek met de psych ben ik wel nerveus voor. Ik heb er zin in, soort van, maar ook niet. Ik voel me ook heel erg druk momenteel. Er zit veel spanning in m'n lichaam. Wat dat betreft was m'n werk misschien toch teveel gevraagt van het goede, maar goed, ik heb wel een stap gezet.

Ik wil morgen in m'n gesprek van alles bespreken. Ik weet alleen nu niet echt meer wat. Er is namelijk zoveel te bespreken. De vraag is wat het belangrijkste is om te bespreken.

Vrijdag heb ik een gesprek met m'n psychiater en die zou ik sowieso nog wel een beetje moeten voorbereiden met m'n psych misschien. Dat was het plan in eerste instantie.

Wat ik alleen ook erg belangrijk vind is het hebben over liefde, bindingsangst, misbruik en dat soort dingen. Alles wat het me nu moeilijk maakt om te accepteren dat deze jongen aardig is en me leuk vind etc. Het zit me namelijk allemaal nogal dwars momenteel.

Ook belangrijk om te bespreken ben jij, ana en de anderen. Het gedoe in mijn hoofd, dat is ook belangrijk. Het feit dat ik mezelf niet kan vertrouwen omdat er op elk moment een trigger kan zijn waardoor ik jou en de rest allemaal ga horen en niet meer weet wat ik moet doen en daardoor, misschien, een impuls tot suicidale acties krijg. Het zooitje in mijn hoofd wil dat op dat moment als geen ander en ik eigenlijk ook wel, omdat ik dan zo machteloos ben en hun geloof.

Maar goed, wat is belangrijker. Wat heeft de prioriteit om te bespreken. Eigenlijk het zooitje in m'n hoofd wel, omdat dat gewoon belangrijk is. De dingen met de liefde zijn echter ook belangrijk omdat als alles gewoon goed gaat ik daar blijer van kan worden. Toch maar proberen om alles een beetje te bespreken dus. Proberen er niet te druk om te maken en vooral om het zooitje niet aan het woord te laten.

Nu gewoon even een beetje muziek luisteren, moe worden en dan vroeg naar bed. Ik heb geen behoefte aan lang wakker blijven vandaag. Al denk ik dat ik straks als ik dan op bed zit, toch weer ga schrijven en een beetje praten met m'n stemmen, gewoon omdat dat hoort ofzo. Afijn, nog een regel waar ik heel bewust niet echt wat van af weet maar toch is het een regel. Ach.. Even proberen te relaxen dus, voor het slapen gaan straks.

Ik me toch ineens een geniaal idee. Ik leg net 2 stukje chocolade ergens anders neer op m'n bureau en bedenk me dat het wel leuk is om daar een foto van te maken, als foodporn. Maar dat is nog niet alles. De bedoeling is om er een foto van te maken en het op de site te posten op een aparte plek. Het moet een verzameling worden van foto's van dingen die ik heb weggegooit of heb laten staan. Zo krijg ik dan de wens om meer en meer en meer foto's te hebben staan op m'n site en dit zal motiveren om eten te laten staan. Bedoeling is dan wel dat die chocolade hier op m'n bureau weg gaat. In de prullenbak ermee. Dus dat gaan we nu doen.

I will lose weight! I will lose wiehgt! And I will not eat this bomb of calories! I won't feed on my enemies, they won't conquer me inside or out!

Ik weeg nu, bij het opstaan 55,8 kg. Opzich blij mee, want gister avond was het 56,2 kg en gister ochtend 55,9 kg, dus sowieso afgevallen, maar wel heel weinig. Een ons is niet cool en niet goed genoeg natuurlijk.

Maar goed, het maakt niet uit. Vandaag gewoon nog beter m'n best doen. Niet teveel eten. Straks wel even iets eten om alles op gang te laten komen. Ik denk dat ik vandaag de rest van de pannenkoeken eet. Dat betekend dat ik er straks eentje eet, blanco en vanavond waarschijnlijk 3, met stroop. Als dat lukt. Dan kom ik op 4x 165 + 67,5 = 727,5 kcal. Dat zou wel mooi zijn en minder weer als gister. Dus dat word ook m'n doel!

Gister avond nog voor ik ging slapen een paar nootjes gegeten, die lagen nog in m'n kamer, onhandig dus. Jammer, maar helaas. Ik heb me ingehouden, dus dat scheelt. Het zal niet veel meer dan 30 kcal geweest zijn. Zoveel waren het er niet.

Verder heb ik gister avond nog aardig wat geschreven, zoals altijd tegenwoordig. Geen lijstjes dit keer, meer gewoon m'n gedachten een beetje. Dus niet echt de dagboekkant op ofzo. Eigenlijk gewoon zinloos doen enzo, maar da 's oké. Ik ben altijd zinloos bezig voor ik ga slapen en eigenlijk de rest van de dagen ook, maar dat houden we even ter zijde.

Ik heb nog veel gedacht aan de groep en aan het gesprek gisteren. Ik durfde eindelijk open en eerlijk te zijn, maar wel met de prijs dat ik dus een hoop woede in me heb zitten met een eigen willetje. Of eigenlijk gewoon met een dikke vette eigen wil. Maar stapje voor stapje lukt het me wel een beetje om zelf de controle te houden en er zelf ook bij te blijven. Het gaat nu een beetje de goede kant uit. Ik voel me nu ook wat beter. Dat is trouwens wel erg raar om je zo te voelen, zo na een crisisdienst die langs is geweest en alles, maar goed. Schijt! Ja, gewoon schijt en dat ook echt denken da 's een tweede, maar goed.

Vandaag ga ik gewoon weer afvallen. En ik ga niks eten tot ik op de weegschaal minder weeg, dan mag ik beginnen. Raar eigenlijk dat ik het zo wil/moet doen, maar goed. Wat moet dat moet. Als het even kan weet ik dat ik zelfs wel inmiddels kan vasten. Ik hoef nog maar amper moeite te doen om op hoeveelheden te komen zoals nu. Dat is het voordeel van de drukte en de chaos enzo. Het voelt continu alsof ik in tijd nood zit en nog snel dit of dat moet doen en dan is eten gewoon zo onnodig en onbelangrijk. Het grote voordeel, dat is het zeker.

Ik zit er op dit moment ernstig over te twijfelen om naar m'n werk te gaan. Ik vind het eng, dat sowieso, maar ik weet ook dat het helpt om af te vallen en weinig te eten enzo door de dag heen. Het is gezond zegmaar. De mensen, daar ben ik bang voor, I guess. Bang voor mezelf ook wel. Ik wil niet gezien worden en tegelijk wil ik zo goed mogelijk uitleggen waarom ik er niet was zodat ze niet denken dat ik gewoon weg geen zin had ofzo. Er speelt veel en veel meer dan dat. Maar ja, uitleg betekent gezien worden en misschien emotioneel worden en dat zien ze dan ook en dat mag absoluut niet. Als ze dat zien, dan ben ik niet meer in m'n rol die daar geaccepteerd word, voor zover dat gaat en ik dat weet. Moeilijk dit.. Echt moeilijk. En ondertussen word de drempel steeds hoger en hoger, maar thuis blijven, dat is zo lekker veilig. Al valt daar momenteel ook nog over te twisten, met die mind van mij vol met crap. Tja.. Wat nu?

Nou nu ga ik dus even stoppen met schrijven denk ik maar. En again. I don't know when I'll write again, but I will do so, so keep in touch! Never gonna let ana down again!

Vanmiddag voor de groep heb ik een klein bordje avondeten gegeten. Een restje. Ik denk ongeveer een goede opscheplepel rijst en anderhalf opscheplepel kip van m'n moeder, die ze gemarineerd had. Verder heb ik net als avondeten 3 pannenkoekjes op van 165 kcal plus anderhalf lepel stroop en dta is 45 x 1,5 = 67,5 kcal. Dus het gaat aardig. Ik ben wel tevreden. Nu niks meer eten of miss nog een droge pannenkoek straks voor t slapen gaan.

De groep ging trouwens goed. M'n gesprek daarna ook. In de groep was ik alleen met m'n ex, die ook in die groep zit en de psych die ook gesprekken heeft met mij af en toe nu. Dit was wel even slikken natuurlijk, maar ik moet er toch aan wennen allemaal en eerlijk zijn, ook tegen hem. Dus dit was wel even goed denk ik.

Het gesprek ging wel goed. Niet veel over te zeggen en weet er ook niet veel meer over. Het was een goed gesprek en er is nog genoeg te bespreken.

Donderdag heb ik weer een gesprek. Gelukkig. Voel me wel serieus genomen en dat mag ook wel denk ik, aangezien ik nu ook echt m'n best doe om eerlijk te zijn over het grootste gedeelte.

Jou veraden ana, dat lukt niet. Misschien wel goed voor nu ook. Maar ik zit er wel enorm over in strijd met mezelf en met jou natuurlijk.

Nog maar even afwachten allemaal. Vrijdag eerst gesprek met de psychiater, jippie. Echt zin erin heb ik niet. Weer een preek over medicijnen en hoe die me kunnen helpen. Nee, nee en nog eens nee! Ik wil geen medicijnen meer. Ik wil niet gehersenspoelt worden. Ik mezelf zijn en daar genoegen mee kunnen hebben. En nog belangrijker. Ik wil niet aankomen en ook niet het risico nemen en ik geloof niet pillen dus gaan ze ook niet helpen, net als bij placebo's.

Ik ga zo denk ik gewoon al slapen. De bedoeling is om morgen weer te gaan werken en daarna een gezellig avondje bios met een geweldige jongen die ik in de afgelopen tijd ook ontmoet heb. Ik krijg misschien zelfs wel gevoelens voor hem, maar ik vind het wel eng allemaal.

Of m'n werk gaat lukken weet ik niet. Ik vind dat nog enger. Ik ben ontzettend bang voor afwijzing, negatieve oordelen en dat soort dingen van hun kant af, ookal zal dat warschijnlijk niet gebeuren en begrijpen ze me misschien wel, maar toch. Eng is eng en angst is mijn grote blokade hier. Overwinnen is mijn doel. Maar dat zien we morgen wel.

Voor nu nog even met die jongen praten, muziek luisteren, tvkijken misschien nog en dan proberen te gaan slapen. Ik hoop dat ik morgen me niet te druk ga maken om het naar m'n werk 'moeten'. Ik maak me er veel te druk over en dat maakt het alleen maar moeilijker om te gaan. Echt een probleem van mij, alles moet, moet, moet. Makes me wonder; Heb ik ooit wellis iets gedaan wat ik echt zelf wilde en helemaal zelf bedacht had? Iets wat er toe doet? Volgens mij heb ik nog nooit iets vrijwillig gedaan zonder er bij te denken het moet. Triest.., maarja. Dat bespreken we allemaal wel bij de psych en de groep als de kans zich voordoet en ik het kan/durf en genoeg moet.

Nu ga ik weer stoppen met schrijven dan. Hopelijk lukt het me om morgen weer te schrijven, maar ik zeg nog maar een keer. Ik ga niks beloven. Ik weet het gewoon weg niet of het lukt. Maar helemaal stoppen, daar denk ik niet meer aan. Dat gaat gewoon niet gebeuren en dat mag ook niet. Deze site zal beheert blijven en zal up-to-date gehouden blijven, dat is m'n plicht naar ana toe en jullie ana's toe en zelfs naar mezelf toe.

Weltrusten voor nu en tot de volgende schrijfbeurt! Love you readers and love you even more ana. You're my comfort in all the noise and my comfort in all the shit that pours down. I will always be gratefull.. I will aways be with you and by your side!

edit:

Ik heb nog even een eetlijstje gemaakt en m'n caloriën in-take berekend. Wel allemaal gegokt natuurlijk de hoeveelheden, maar ik moet wat. Ik ben wel tevreden. Onder de 1000 kcal! Nu hopelijk nog volhouden om niks geen tussendoortje meer te nemen en morgen gewoon bij het opstaan ergens wel wat eten, maar wel weer kleiner als het eten van vandaag in de morgen. Kom op, dat was zowat alleen vlees! Dus, morgen nog beter doen!

Eetlijstje (+kcal)

ochtend/middag:

20 gram rijst (110 x 0,2 = 22 kcal )

100 gram kip + marinade (gokje: 30 kcal)( 187 + 30= 217 kcal )

10 gram satesaus = ( 276/10 = 28 kcal )

avond:

3 pannenkoeken ( 165x3 = 495 kcal )

1,5 lepel stroop ( 45x1,5= 67,5kcal )

Totaal: 830 kcal

I'm sooooo going to be perfect soon.. I have to be!