Ik heb besloten om nu weer te schrijven. Ik wil er weer voor gaan. Voor ana, voor mezelf en voor jullie!

Sorry, allereerst. Echt sorry. Sorry ana's en sorry ana voor de lange verwaarlozing van deze site. Ik heb geen enkel goed excuus. Ik had geen zin, geen tijd, problemen , drukte etc. Maar de conclusie is gewoon dat ik mezelf, jullie ana's en ana in de steek heb gelaten. Ik heb de site ook amper bezocht, me niet echt aan de regels gehouden. Ik heb gewoon maar wat gedaan de afgelopen tijd.

Gelukkig ben ik niet aangekomen in de afgelopen maand. Ik ben afgevallen. Ik weeg nu 55,9 kg, dus dat is positief. Ik heb een lange tijd gehangen op de 60-61 kg en op de 57 kg ong. en nu is het eindelijk weer de goede kant op aan het gaan.

Er is veel gebeurt. Veel te veel om allemaal uit te leggen, dus dat ga ik ook even niet doen. De gene die belangrijk genoeg zijn om het te weten, die weten het wel een beetje, dus dat is goed genoeg I guess.

Wat ik wel kwijt wil is dat ik ana zeker niet vergeten ben. De problemen en drukte in de afgelopen maand hebben me geholpen om niet goed te eten zoals een 'normaal' mens dat zou doen, ook bij het avondeten. Ik ben heel bewust gaan eten. Ergens ook bezorgt dat ik teveel en te snel zou afvallen, wat nergens op sloeg, want afvallen is goed en hoe sneller hoe beter. Als het er maar afblijft, toch?!

Goed, dus ik heb maar wat aan gerommelt afgelopen tijd en het heeft in ieder geval dit positieve gebracht dat ik afgevallen ben. Ik heb m'n streef gehaald om op m'n oude gewicht te komen met kleren aan en nu is het op naar de volgende. Ik heb niet echt een streef eigenlijk, maar ik wil gewoon stapje voor stapje minder wegen. 55 kg is de volgende halte, zegmaar. Dat zou mooi zijn.

Ik heb afgelopen tijd ook veel niet gewerkt. Deze maand is zo goed als werkloos geweest. Erg slecht, want het hielp me ook om te bewegen, contact te hebben en om weinig te eten. Daar ben ik nu aan het werken om weer te gaan. Het is belangrijk..

Afgelopen tijd heb ik wel de groep onveilig gemaakt en ontmoet. Aardige mensen allemaal. Sommigen ken ik inmiddels goed, sommige nog amper. Ik zit nog in de begin fase. De groep bracht/brengt wel aardig wat spanning met zich mee maar ik geloof dat dat wel minder zal worden zodra ik iedereen een beetje ken en vooral zij mij. Als ik maar de echte ik laat zien moet het opzich goedkomen, toch? Het is dan aan hen om mij te accepteren.

Ik vind het wel moeilijk tho. Want de echte ik is een ana en denkt heel veel. De echte ik is heel onzeker en constant bezig met zichzelf verbeteren en vooral af te kraken en dat mag eigenlijk niemand zien. Het zal alleen wel goed zijn om dat allemaal te laten zien, dat weet ik wel. Dan zie ik misschien zelf ook dat het niet erg is om te zijn zoals ik ben, maar voorlopig ben ik nog vol zelfhaat en is dat ook wel best.

Probleem is natuurlijk ana. Niemand mag van ana weten, want ik ben nu eindelijk zo ver. Ik heb vanaf dat ik begonnen ben denk ik 11-12 kilo verloren en daar ben ik trots op. Ik wil die niet terug, ookal heb ik dan misschien m'n ideale gewicht ofzo. Ik ben blij met dit gewicht en deze bmi. 18,25 is goed. Het is 'ondergewicht' en dat is sowieso beter als wat ik had. Boven de 20 is gewoon dik in mijn ogen, daaronder word het normaler en onder de 17 ong. denk ik, word het mooi dun. Jammer dat anderen dat niet zo zien..

Tegelijk ben ik wel bang voor waar ik mee bezig ben. Ik weet dat ana ook slecht is.. en dodelijk en dat ik niet kan stoppen en wil stoppen. Daarom ben ik er ook alsnog naar toe aan het leven om er meer over te vertellen. Waarschijnlijk zal ik beginnen met deze site te verklappen. Deze site geeft denk ik het beste weer wat ik allemaal echt denk en dat is wel belangrijk. Meestal zeg ik namelijk niet wat ik echt denk, maar gewoon iets wat ze horen willen. En wanneer ik wel zeg wat ik denk dan word dat ook vaak afgekeurd en dan weet ik zo'n beetje weer genoeg. Yay voor de strengheid naar mezelf toe. Het beschermt me wel voor een groot deel van het commentaar dat de mens heeft. Ach..

Ik ga nu maar weer even stoppen met schrijven. Ik beloof niks om vaker weer te schrijven enzo, maar ik moest dit allemaal gewoon even kwijt I guess. Ik wil weer pro-ana zijn en er ook mee bezig blijven. Ana, ik laat je niet meer in de steek. Ik zal weer meer naar je luisteren en jouw stem koesteren. Ik heb je nodig <3

Ik heb geen zin om te schrijven. Geen zin om te werken. Geen zin om op het forum te zitten. Geen zin om te praten met mensen. Geen zin om te gamen. Geen zin om te huilen, te lachen of wat dan ook. Ik heb gewoon geen zin. Nergens zin in. Ik voel me raar. Ik ben raar.

Ik ben impulsief en fantasierijk nu. Psychotisch ofzo. In ieder geval ben ik nu mezelf. Anderen zouden zeggen dat ik mezelf nu niet ben, maar het is andersom. Ik ben alleen mezelf wanneer het slecht met me gaat, want het gaat altijd slecht met me. Het is altijd dromerig en nachtmerrieland.

Ik word dikker. Ik zie mezelf groter worden. Ookal kom ik niet aan. Ik zie mensen denken en ik hoor ieder mogelijk gesprek in de toekomst nu al in mijn hoofd. Alles is al voorspeld. Alles is al in mijn hoofd gebeurt behalve de positieve dingen, want die kunnen daar niet bestaan. Ik kan niet positief zijn, niet voor het echie. Positieve dingen zijn illusies, ze zijn nep. Het kan allemaal niet waar zijn. Het draait binnenkort wel weer om in iets 10 x zo negatief, of meer.

M'n gewicht was vanmorgen 58,5 kg met m'n slaapshirt. Slecht.. Niet goed genoeg. Slecht!! Ik ben te dik, oké? Veel te dik. Ik ben een dik zwijn en een nietsnut. Niemand begrijpt me en ik ben een alien op deze wereld. Ik hoor hier niet. Ik hoor nergens op deze wereld. Er is nergens een plekjes speciaal voor mij zoals er voor ieder mens is. Er is niet zo'n plekje voor mij. Want ik pas nergens tussen.

Bah! Ik heb geen zin meer om te schrijven. Straks moet ik naar groepstherapie, yay! Nog een plek waar ik niet hoor, maar toch naar toe ga in de hoop dat ik een keer wel ergens mee opschiet. Maarja..

Ik heb nu weer een te lange tijd niks geschreven. Ik faal te hard. Ik ben een eetmonster. Dikke ikke heeft de macht en ik geef ongesteldheid de schuld tegen veel beter weten in. Als ik in de spiegel kijk, in mijn schaduw of waar dan ook waar ik mijzelf zie dan zie ik al dat vet.., al dat vieze vet. Ik begin mezelf steeds weer meer te haten. Ik luister naar geen stem meer in mijn hoofd. Ik luister alleen naar dikke ikke. Naar de drang om te eten. Ik heb me vanmorgen niet gewogen. Ik kon het niet. Ik doe m'n best niet genoeg en dus mag ik me niet wegen. Ik zou moeten snijden, pillen moeten slikken alles wat slecht is voor me moeten doen, alles behalve dat eten wat ik nu doe.

De enige die me nu kan redden van dit mormel is ana en ik heb haar nodig. Ana ik heb je nodig! Help me hier uit. Ik kan zo niet leven. Ik kan niet zonder jou afvallen. Ik heb jouw pushen nodig en jouw stem af en toe. Ik heb jouw streng maar rechtvaardigheid nodig. Zonder jou lukt niks me. Zonder jou ben ik een mislukking en niks meer dan dat.

Ik verdien geen eten. Ik verdien geen vrienden, geen familie en geen geliefde. Ik verdien geen liefde. Liefde is iets voor mensen die te accepteren vallen, die je kunt zien zonder pijn aan je ogen en zo kan ik nog wel verder gaan. Ik ben niet dat perfecte meisje, die perfecte dochter die ik altijd had moeten zijn. Maar ik probeer het wel! Met jou ana, met jou zal ik die dochter zijn. In ieder geval uiterlijk, dan volgt het innerlijk vanzelf wel. Besides, uiterlijk is toch het enige wat de meeste van mij zullen zien.

Ik ga nu naar bed. Ik ben moe en kan niet lang achter de computer blijven zitten zonder dat m'n ma erachter komt etc. Morgen moet ik werken en moet ik me wegen, toch van mezelf. Ik zal dus morgen misschien niet schrijven, maar ik ben wel van plan om weer dagelijks te schrijven. Ik mag dit medium niet verslonsen zoals ik mezelf vet mest. Ik mag niet opgeven. Ik heb nog een doel en dat doel is dun worden! En dun zal ik zijn!

Gisteren niks geschreven. Er viel niet veel te zeggen en ik was druk met niks doen enzo. Gister niet gewerkt en maar goed ook want ik werd ongesteld en pijnlijk ook. Het verklaart een beetje m'n gewicht en sowieso m'n eetlust vooral 's avonds. Hopelijk ben ik daar dus straks weer wat meer vanaf.

Vandaag ga ik shoppen met m'n moeder. Ik ga veel drinken en even wel goed ontbijten denk ik. Ik heb eigenlijk totaal geen zin om nu wat te eten. Ik haat ontbijten en ik wil snel klaar zijn en gewoon gaan. Maar ik ben nog moe en chago van het vroeg opstaan.

M'n gewicht is nu, net zoals het gister zo'n beetje heel de dag was, 58,8 kg. Teleurstellend natuurlijk. Er moet nog zoveel af! Gelukkig weet ik nu dat het aan de ongesteldheid ligt, maar toch.

Ik denk eraan om afslankmiddelen te gaan gebruiken. Van appelazijn tot lax of wat dan ook. Het maakt me niet uit. Zolang ik het ongemerkt kan kopen en het werkt wil ik het hebben. Ik weet alleen ook dat ik niet aan stackers ofzo moet beginnen want dan weet ik al dat er een overdosis voor de deur staat. Impulsief ben ik nog steeds en ik ben nu eindelijk een beetje af van alle mogelijkheden en angstige dingen daarvoor in m'n buurt. Al moet ik eerlijk zeggen dat de ibuproven mij iedere keer weer roept, gewoon omdat het kan, niet eens omdat ik depri ben of iets.

Ik ga me nu omkleden enzo. Ik heb niet veel tijd. Hopelijk kan ik vanavond nog even wat schrijven. Ik mag de site niet meer verwaarlozen. Zeker niet zonder reden!

Ik heb vandaag en drukke dag gehad. Voor het eerst in de groep met mensen erbij ipv alleen de psychs. Het ging goed, ze waren aardig.

Het eten ging ook goed. Bijna niks gegeten tot het avondeten. Twee koekjes alleen van 40 kcal. Verder heel de dag gevast en dat ging heel gemakkelijk eigenlijk, omdat ik ook bezig was. Bij het terras zitten vanmiddag voor de groep ook netjes cola light gedronken. Alles gaat tot nu volgens plan op de koekjes na maar dat is gelukkig niet zo veel.

De planning vanavond is of niks meer eten, of alleen nog een cup-a-soup of beter, een opkikkertje ofzo. Ik ga m'n best doen. Vanmorgen was m'n gewicht met alleen m'n slaap shirt 58,5 kg dus ik was niet blij. Ik hoefde dus niet meer met jogginset te wegen want dan was ik helemaal van slag af geweest. Ik wist genoeg. Vanmorgen dus ook een tijdje boos geweest enzo maar nu gaat het wel weer.

Verder heb ik niet veel te zeggen. Ik ben echt inspiratieloos laatste tijd. Ik kan niet meer schrijven zoals eerder. Het lukt me niet om interessant te zijn voor mezelf, laat staan voor whoever else.

Een hele tijd heb ik gedacht dat ik een binge-eating-disorder had. Die disorder heb ik altijd geprobeerd weg te duwen samen met ana. Nu voel ik het terug soms. Ben ik niet happy dan ga ik eten, de slechtste dingen die er zijn ga ik dan eten.

Ana help me! Ik mag niet weer aankomen. Ik mag niet weer zo vet worden als toen. Please! Ik moet m'n streef halen! Help me goed te doen ana. Ik heb je nodig om me te pushen om goed bezig te zijn met alles. Zonder jou ben ik niks meer of minder dan slecht. Met jou erbij ben ik tenminste heel soms sterk en heel soms eventjes goed genoeg en is er iemand voor het echie trots op mij. Ik kan niet zonder je, dat is wel duidelijk..

M'n gewicht was net m'n alleen m'n slaapshirt 58,9 kg. Super slecht, weer aangekomen! Ik hoef niet eens meer te wegen met het joggingsetje. Ik weiger in de 59 kg te zien. Ik moet weer beter m'n best gaan doen. Ik heb dextro gekocht, dus dat zal me in ieder geval een beetje helpen hoop ik. Ik ga vandaag ook proberen om vooral daarop te leven. Als het lukt geen eten voor m'n werk en tijdens m'n werk ook niet. Alleen als ik thuis kom het avondeten en dan begint de strijd pas, dan moet ik de moeilijkste eetbuimomenten verslaan.

Ik ben moe. Ik ben zo moe van alles. Ik heb het gevoel dat alles aan het instorten is en de grond onder m'n voeten weer afbrokkelt. Ik ga the game verliezen dat leven heet. Zoals ik al zo vaak verloren heb. Ik faal. Ik faal in alles.

Vanmorgen was m'n gewicht wat meer weer. Ik weet niet meer precies wat het was. Vandaag dus m'n best gedaan opzich, op het handje nootjes na. Straks proberen niks te eten, maar ik denk dat er wel wat in gaat. In ieder geval proberen iets te nemen wat niet zo erg is. Avondeten was klein dus daarom heb ik nu honger.

Ik ben teleurgesteld in mezelf vandaag. Er is een switch weer veranderd. Ik ben weer negatief, ik ben weer nutteloos. Ik voel me raar en licht tegelijk. Ik voel de kamer rondgaan ookal staat alles stil. Er gebeuren weer een hoop dingen. Het komt door het weer en mijn eetpatroon samen. Door de warmte ineens weer verbrand ik letterlijk meer en dat voel ik.

Ik kan niet opstaan zonder het zwart voor m'n ogen te krijgen en zonder dat ik me moet laten zakken tot de grond om vervolgens het nog eens te proberen. Maar ik moet doorgaan. Ik ben aangekomen dus dat zegt al genoeg. Doorgaan en beter ook!

Afgezien van de ana dingen gaat het nog aardig goed. Ik maak nog progressie wat betreft sociale contacten en werk enzo. Ik heb denk ik nu alleen teveel vrij gehad weer en dat is gewoon niet zo goed voor me.

Damn ik ben echt duizelig. Het voelt echt alsof alles draait en ik m'n hoofd moet meedraaien. Het tolt en ik heb last van m'n nek. Ik stop ermee voor vandaag. Ik ga m'n serie kijken.

Ik heb me net gewogen en vet percentage weer eens gemeten. M'n gewicht was 58,7 kg. M'n vetpercentage staat hieronder.

Middelomtrek: 65,5

Heupomtrek: 86

Nekomtrek: 34

Lichaamsvet: 13,3 %

Opzich best een net percentage denk ik. Maar ik wil uiteraard minder, veel minder!

Gisteren aardig wat gegeten uiteindelijk alsnog. Het eten ging eerst goed, maar toen had ik wederom eetbuien. Opzich vielen de eetbuien mee, maar het begon al 's middags. Ik was ook nog eens flauwvalliger als normaal. Heel veel en vaak duizelig geweest. Ik heb inmiddels ook wat vaker spierpijn. Heel af en toe maar, maarja, het lijstje ga ik langzaam af. Ookal geloof ik het niet helemaal. Ik ben toch een beetje bang weer, maar ik doe nu niet eens iets met ana. Ik doe gewoon wat ik wil.

Ik heb gisteren eindelijk weer eens een pakje dextro gekocht, dus dat scheelt wel voor als ik me licht in me hoofd voel. Verder ga ik nu weer wat bezigheden bedenken en doen zoals net. Ik wil vandaag minder nutteloos doen.

Ik schrijf later weer!

Vanmorgen gewogen en het was 59,0 kg precies. Jammer, maar na het wegen gister avond valt het mee I guess. Gister avond was het namelijk 59,5 kg.

Ik zou willen zeggen dat het vandaag goed gaat met het eten enzo, maar dat is niet zo. Ik zit in een eetbuisesie ding. Ik heb net een bakje chips op, 2 stukken chocolade en ik heb nu een dropje in mijn mond. Disgusting? Ja inderdaad, heel erg! Ik zou me moeten schamen!

Het avondeten is vooral vlees, dus dat is ook niet zo cool. We eten shoarma..

Verder heb ik niet veel te schrijven. Saaie dag vandaag. Niet veel te doen. Wederom maar proberen mezelf aan het werk te zetten. Het is nog vroeg en ik heb nog veel tijd vandaag.

Vanmorgen heb ik me niet kunnen wegen. Ik ga dit ook maar niet meer doen vandaag, hoop ik. Ik word er waarschijnlijk alleen maar ongelukkig van zo midden op de dag na het eten. Ik ben wel benieuwd, dat wel, maar ik probeer het uit te stellen naar morgen ochtend.

Wat eten betreft ging het vandaag niet echt zo goed. Ik heb vrij veel gegeten. Niet met heel veel kcal opzich maar het avondeten weer wel. Vanmiddag/morgen heb ik twee broodjes gegeten met cheddar en door de dag door steeds een hapje (theelepel) cornflakes. Het avondeten was friet, dus dat was uiteraard minder leuk. Ik heb ook nog eens een grote portie op dus ik ben nu niet zo blij ermee, maarja.

Vandaag niet veel gedaan. Het is een beetje een vakantie/weekend dagje. Beetje wat in huis rond gelopen en wat opgeruimt en schoongemaakt maar niet echt veel ofzo. Vooral achter de computer gezeten. Straks hopelijk weer wat nuttigs doen na het douchen ofzo.

Het gaat best wel goed met me. Ik heb al een tijd niet meer mezelf bewust beschadigd of haren getrokken of iets, al heb ik wel steeds de neiging gewoon weg uit verveling, maar niet meer echt van die sesies. Ik zit echt in een soort ritme nu, eindelijk. Ik word 's ochtends vroeg wakker uit mezelf, zonder wekker en ben dan niet super chagerijnig of iets. Ik ben lekker bezig steeds.

Ik hoop wel dat ik het volhoud allemaal, met name m'n werk. Ik kan me geen burn-out of iets in die trant veroorloven nu. Het positieve is sowieso dat ik nu weet dat ik het best kan allemaal. Ik moet alleen even doorzetten en goed op m'n lichaam letten daarmee. Ik kom er wel, straks kan ik hopelijk aardig normaal werken en leven, zonder al te veel gestress.