10-4-12: 5 minuten voor het gesprek..

Gelukkig valt de schade mee. Ik was zo bang om op de weegschaal te staan. Ik voelde me zo dik en fatsig. Ik voel me nog steeds vies van die vullende pizza-pannekoek van gisteren. Maar het valt dus wel mee. Ik weeg nu 60,7kg. Nog steeds teveel. Een ons meer als gisteren rond deze tijd! Dus het is alsnog slecht!

Hoe kan ik zo ver weg zijn met ana? Hoe komt het dat ik zo in de ban ben van haar..?

Ik wil het niet weten. Niet aan denken! Ik ben slecht bezig! Ik val niet af! Ik jo-jo! Dat is niet goed genoeg! Ik moet afvallen en onder de 60kg komen. Ik ben te lang al een dik zwijn zoals nu. Ik moet, ik moet, ik moet! Ik heb geen andere optie. Afvallen is het enige wat goed is. Daar heb ik controle over en dat kan niemand me afnemen ook.

Als ik afval voel ik me straks wel mooi want dan ben ik perfect en zal iedereen me nakijken en zeggen ''Zij is zo mooi!''. Maar nu nog niet. Nu ben ik nog lang niet zo ver. Ik heb nog een lange, lange weg te gaan.

Ik haat dat eerste getal gewoon, die moet gewoon lager. De 6, dat is gewoon een rot getal! Maar ik zal afvallen. Ik kom er wel. Ik moet gewoon streng blijven en aan m'n regels houden. Doe ik dat niet, dan zie ik dat ook meteen op de weegschaal. Gisteren woog ik zo veel omdat ik niet luisterde naar je ana. Ik begrijp het nu. Naar jou luisteren is wat ik doen moet, dan val ik af.

Ik ben bang, ana. Ik ben bang voor mezelf. Ik heb dat gesprek met onlinepraten over een paar minuten. Ik ben bang voor wat ik ga zeggen en wat jij dan zegt. Ik ben bang voor het oordeel van die psych. Ik ben bang, dat ik niet dun genoeg ben, niet weinig genoeg eet en niet 'slecht' genoeg denk. Ik ben niet ziek, toch ana? Dus dan moet ik me ook niet aan stellen bij zo'n psych.

Maar ik weet wat jij denkt. Jij vind dat ik gewoon m'n klep moet houden over jou. Ik mag vertellen over die dingen die ik soms zie en hoor, maar verder niet. Geen woord over jou ana. Maar ik kan het niet. Ik moet iets vertellen over jou. Ik heb hulp nodig. Schreeuw maar niet. Ik ben al boos op mezelf. Ik ben een zwakkeling en ik verdien jouw hulp niet...