13-4-12 (take 4)

*trigger* dit stukje blog is srsly heel erg triggerend denk ik:

Godverdomme! Ik haat mijn leven!!! Ik haat het, ik haat het, ik HAAT het!!!! Ik hoor net van m'n pa dat m'n ma liever een zoon had gehad, thanks dad, echt dat helpt. Maar het verklaart wel dat egoistische gedoe met m'n ma en waarom ik altijd het gevoel krijg dat ik niet goed genoeg ben voor d'r. Ik zal NOOIT goed genoeg voor d'r zijn. Ik ben geen jongen, geen man.. Ik ben ook nog eens een probleemkind. Alles aan mij is niet goed!!! Niks, echt helemaal niks doe ik goed. Al doe ik allemaal klusjes in huis enzo, ondankbaarheid en niks terug doen ofzo. Ze steekt het geld dat ik op de bank krijg allemaal zelf in d'r zak en ze haat mij gewoon. :'(

Fucking kut leven.. Had ik maar pillen. Had ik maar medicijnen zoals toen ik in therapie zat enzo. Oh, had ik maar, dan wist ik het wel. Dan nam ik god damnit nog een keer een overdosis alleen nu wel goed. Nu wel.....

Zucht!!! Diepe pijnlijke zucht! Ik ben echt woedend. Ik had al ruzie met m'n ma, maar dit slaat alles. Als ik alles van afgelopen paar dagen bij elkaar raap dan is het echt een onuitstaanbaar kreng. Toch hou ik van d'r.. Hoe kan ik dat? Ik vraag me soms echt af waarom, want ze is de koningin in huis en wil alles alleen doen als ze er zelf baat bij heeft.

-etenstijd pauze-

Ik ben verdrietig.. Ik voel me ongewilt. We hadden het aan tafel weer eens over school enzo. HBO gaat straks loten en dus kun je niet meer zo makkelijk aan een opleiding komen. In andere woorden, again, het word never nooit wat met mij. Ik zal een onsuccesvol, problematisch en irritant kut mens zijn en worden, voor eeuwig tot ik mijn ogen sluit. Wat heeft het dan voor zin? Wat heeft het dan in vredesnaam voor zin om zo te leven. Ik doe stinkend m'n best om wat van m'n leven te maken, perfect te zijn voor iedereen en aardig. Ondertussen geeft de meerderheid mij aan de duivel weg en mag ik rotten in het vuur van ze. De mensen die het wel wat boeien, die zijn zeldzaam..

Het enige wat ik goed kan, eindelijk goed kan, is afvallen. Mijn enige doel in m'n leven is nu ook afvallen geworden. De HAVO afmaken boeit me niet meer. Het heeft geen enkele zin. Ik heb er toch niks aan en het is nog maar de grote vraag of ik het halen kan. Ik ben veel te dom, te stom en te 'ziek' om HAVO te kunnen halen.

Life is so fucking good to me.. Oh and I love you too momma. I love you as much as you love me, the other way around dus!! Tyfus tering zooi!

Ik kan maar beter ver weg in m'n dromen blijven want ik trek het niet. Ik trek het leven niet, nog steeds niet. Ik word alleen maar continu met m'n neus op het feit gedrukt dat ik niet goed genoeg ben, niks bijdraag aan de maatschappij en er ook gewoon totaal niet toe behoor.. Krijg allemaal de tering, kut maatschappij.. Ik haat de wereld, ik haat mezelf en ik word terug gehaat ook.

Het eten ging ook niet goed net. Ik kreeg een schintzel en twee opscheplepels aardappelpuree met een eetlepel kaas (48+ ). Toen ik klaar was zei ik dat ik geen geduld had om het pak pannenkoeken dat ik heb gekocht (Why? Why the heel heb ik dat gekocht????? ) open te maken. Ik zei dus laat maar, ik eet later wel. Heb toch geen honger. Toen zei m'n ma is dit alles wat je eet. Ik wist genoeg. Ik moest meer eten zodat ze niet achter ana zou komen.. Ik heb een croissantje van de plus met twee theelepels stroop gegeten. Omg... Mijn dag kan niet meer stuk. Hij is namelijk al total loss!

I'm not afraid to die anymore.. I'm much more afraid that I'll fail my attempt of killing myself and end up in hospital again so they can catch me and keep me imprisoned in hell called earth again

Wat/wie heb ik om voor te leven:

Perfectie en dun worden

Ana

Vrienden

Familie

In andere woorden.. Niks, want geen van allen hebben mij nodig. Ana vind wel een ander meisje om te helpen. M'n vrienden kunnen ook makkelijk zonder me. Ze merken vast geen eens verschil. Familie, tja de meeste keuren mij toch alleen maar af en zo niet dan mist er niks in hun leven als ik er niet ben. Perfectie, tja.. daar ben ik naar onderweg en daarna.. Daarna is het gewoon klaar als het niet eerder gebeurt. Mijn leven zal kort zijn. Ik verdien het toch niet om lang te leven, vraag het ze maar.. Ze zullen ontkennen en dat zal het bewijs zijn dat ik gelijk heb.

Hmm.., ik ben nog steeds boos en verdrietig.. Sorry mensjes dat jullie dit allemaal moeten lezen.. Ik moet echt m'n ei kwijt.. Ik weet niet wat ik kan doen om van dit gevoel af te komen. Schrijven helpt wel, maar heel langzaam, te langzaam om mijn koken bij te houden. Ik moet echt iets doen denk ik, maar wat... Men! Ik verlang echt terug naar toen ik nog gewoon kon snijden.. Things were so easy and simple back then..