16-8-12: 0.35 uur

Ik wil het gevecht met Ana opgeven en gewoon doen of ik nooit wat gezegd heb tegen anderen. Ik wil het hele vechten opgeven dat ik constant doe met mezelf. Ik wil gewoon dat het allemaal stopt.

Ik was net in de stad en kwam de jongen tegen die ik vroeger moest aftrekken, ja móest ja.. Bah, bah, bah. Hij raakte me nog aan ook. Hij stond pal naast me en herkende me en keek naar me met die herkenning in z'n ogen. Een bepaalde look van ''ja ik weet wat ik deed ja''. De hele avond heb ik zo'n beetje om me heen gekeken of hij er was tot hij weg was en bleef.

Gadver zeg, waarom kom ik van alle mensen nou juist hem tegen? Wat doet hij hier?! Hij woont hier niet eens meer!!!

Ik kon hem wel aanspreken en slaan en schoppen voor m'n gevoel en mezelf erbij, maar ik bleef bevroren door angst. Weer die angst..., die haat ik zo. Dat haat ik aan mezelf.

Maar goed, nu is het laat en ben ik moe. Ik heb een rottige dag achter de rug. Ik heb hem in ieder geval overleefd. Weer zo'n dag, maar wel overleefd. Hoe doe ik het toch? Hoe hou ik het vol?

M'n ex kon niet komen, hij was ziek. Kut smoes, maar ja... Daar ben ik heel de dag eerst zenuwachtig voor geweest. Daarvoor hoorde ik dat m'n gesprek morgen niet doorgaat met de psych, dus daar baal ik ook van. En verder gewoon de dodelijke verveling steeds ookal doe ik iets of niet. Oh en vanmorgen ging het gewoon slecht met me en heb ik 5 pillen ibuproven geslikt. Niet dat dat erg is, maarja. Wederom een net-op-tijd-gestopt-momentje..

Dus... Slapen zei ik.. Dat ga ik nu doen!