23-4-12 (take 2)

I want to walk in the snow.. and not leave a footprint..

Ik voel me goed. Ik voel me sterk. Ik heb de controle. Ik heb geen eten nodig. Ik zal afvallen en perfect worden. Ik zal geaccepteerd worden. Ik zal, heel snel, zichtbaar zijn en onzichtbaar tegelijk. Ik zal precies zijn wat ik wil. Mooi dun en machtig in mijn wereld.

M'n gewicht toen ik terug kwam van m'n werk was nog steeds 59,0 kg. Ik ben blij. Ik heb van de pizza nog een stuk over gelaten voor vanavond. Dat scheelt weer een boel calorieën. Ik zit nu op 650 kcal denk ik. Dat stukje pizza straks erbij en het is 750 op de hele dag vandaag. Super! Ga zo door en je zult dun worden..

Paar minuten dan heb ik gesprek met de psych van pratenonline. Nerveus een beetje wel. Ben benieuwd wat er gezegt gaat worden en wat de conclusies zullen zijn. Tegelijker tijd heb ik zoiets van, fuck it. Het boeit me niet meer zo. Ik eet teveel om dood te gaan ofzo en ik voel me goed als ik zo bezig ben als nu. Het duizelig zijn is het enige probleem zo'n beetje waar ik echt last van heb, maar dat is ook mijn drug en het voelt ook wel fijn. Het is fijn om de wereld anders te zien, alsof ik trip ofzo.

Ana geeft mij veel meer dan dat ze van me afneemt. Ze geeft me het lichte gevoel in mijn hoofd. De vrijheid en het gevoelloos zijn. Kunnen zweven in mijn eigen gedachten zonder verdriet of woede. Ik ben met ana erbij alleen boos als ik eet en schuldig.

Ana is het beste dat me ooit is overkomen. Ik wil niet meer zonder haar. Zonder haar ben ik niets op deze wereld. Met haar ben ik zichtbaarder en voel ik me niet rot wanneer ik dat niet ben voor een ander, omdat ik ana heb.

Goed, gesprek nu. Ik schrijf later wel weer denk ik.