6-5-12

Ik heb vandaag geen zin en tijd gehad om te schrijven. Druk gehad en depri geweest. Een break-down gehad vanmiddag voor ik naar m'n werk ging en nu weer. Memories haunt me through the night and through the day, will I survive? Who will say?

Ik ben dromerig en ik ben licht in mijn hoofd, alsof ik geblowt heb. Vrij van alles om me heen. Ik ben alleen. De wereld is helemaal leeg en ik zit hier. Ik sta hier omhoog kijkend naar de sterren en de wolken die voorbij waaien. Ik kijk verwonderd alsof alles nieuw is voor me en ik voel me als een geest die door de wind word meegedragen. Ik voel me onzichtbaar op een positieve manier. Ik zweef en heb wat ik altijd wilde. Ik ben een lichtgewicht en een perfectie, in mijn droom. Een simpele dagdroom. En dan stopt de muziek en is alles stil, evenals mijn wereld van fantasie. Het is maar een droom en dromen zijn bedrog!

Ana is terug. Ana is overal! Ana is de dictator in mijn hoofd en ik kan geen nee zeggen. Ik kan alleen doen wat ik doe wanneer ik zweef en wanneer ik niet zweef. Ik kan niet ongehoorzaam zijn. Ik kan slechts luisteren en volgen wanneer ik haar hoor.

Het eten ging vandaag aardig, maar lang niet goed genoeg. In fact, ik zou dood moeten zijn na al dat vergif dat ik binnen kreeg vandaag. Voor het werk twee broodjes op en een cup-a-soup en na m'n werk een bord avondeten en een eetbui. Chocolade..

M'n gewicht vanmiddag met joggingset was 58,7 kg. Ik ben niet tevreden, maar ook niet teleurgesteld. Ik ben nog steeds dichtbij, zo dichtbij, máár ook zo ver weg. Daarom moet er verbetering komen en moet ik strenger zijn, maar het wil niet helemaal lukken. Toch heb ik het gevoel dat die ene push heel snel al zal komen. Nog even ana, en dan kom ik eraan. Ik kom naar de top!