Ik stop met het forum. Ik stop met m'n site. Ik stop met Ana. Ik ga alleen verder. Met of zonder afvallen maakt me niet uit. Ik ga het zonder Ana aanpakken nu. Zonder hulp en zonder dwang. Ik moet niks. Ik mag alles. Bijna alles dan..

Het is klaar met alles moeten en alles onder dwang doen. Ik ga m'n school aanpakken en regelen en halen dit jaar. Ik ga aan mezelf werken met heel veel pijn en moeite en het gaat me nog lukken ook!

Klaar.. Klaar met de lijdensweg die ik altijd koos. Klaar met Ana.

Heerlijk weer in dubio. Vechten tegen Ana, of vechten met Ana? Wat zijn de voordelen en de nadelen? Herlezen, herbedenken.. Pff.... Vechten tegen is beter?! I know!!! Maar... Geen gemaar gewoon doen.. Niet zo streng.. Niet nodig.. You did well today!

Grr.. Kut Ana! Kutwijf...

Vanmorgen woog ik 54,9 kg. Eindelijk weer terug bij de 54 kg en ik kan niet blij zijn. Ik kan alleen maar banger worden en ongelukkiger, moeier en ik heb overal weer last van. Meer als eerder zelfs. Ik heb spierpijnen, hartkloppingen en m'n ongesteldheid faalt. M'n haar valt meer uit en ik ben chagerijnig als de pest. Ja... Ik heb nog steeds een probleem en ik moet stoppen met dit gedrag dat me niet helpt, maar hoe doe ik dat?

Gisteren vertelde een vriendin dat als ik aangeef dat ik wil stoppen met Ana aan de hulptroepen dat ze me met beide handen, figuurlijk, vast zullen houden en blijven houden en nu geloof ik haar ook, even.

Ik ben bang voor 't moment dat ik het niet meer geloof though, want wat gebeurt er dan weer met mij en in mij?

Toch wil ik door naar de 54,7 kg. Ik voel me gedwongen en ik wil zien of ik dan weer 'blij' ben. Of eigenlijk bij de 54,6 kg. Kijk daar krabbel ik al terug naar Ana. Nee, dat hoeft niet.. Ik kan het zonder haar ook best.

Morgen is de planning een goed ontbijt te eten. Gortepap met suiker. Daarna in de middag de rest van de halve liter denk ik en dan avondeten. Doel is geen calorieën te tellen, for once. De weegschaal ga ik niet meer over in zitten. Ik kan niet stoppen met erop te staan, dat heeft misschien nog tijd nodig.

Ik hoop wel dat ik genoeg tijd heb om te ontbijten. Of beter gezegd, ik hoop dat ik mezelf de tijd gun. Ik moet namelijk vroeg op voor m'n gesprek morgen met de psych.

Ik geloof dat ik m'n keus voor vandaag alweer gemaakt heb. Vechten tegen Ana! Morgen ga ik me aan m'n planning houden. Niet teveel verwachten, per dag bekijken en gaan. Als ik kan afvallen zo streng als ik doe, kan ik ook makkelijk weer eten. Het is de kunst om er niet naar te kijken wat het doet met me. Niet naar de uiterlijke verschillen, maar de pijntjes en kwalen die dan weer verdwijnen zullen. Want ik weet nu dat het allemaal door Ana kwam..

I'm going to beat her! Even when it's just day by day. Tomorrow I'll win!

Vechten tegen Ana? NEE! Ik kan het gewoon niet meer en ik wil het niet meer ook. Ik wil sowieso eerst terug op de 54,7 kg zitten en dan waarschijnlijk nog lager. Tegelijker tijd schreeuw ik om hulp omdat ik me realizeer dat het niet goed gaat zo.

Can anybody hear me? It feels like I'm talking to myself. No-one seems to know my trouble and anything I come from...

Why do I always feel invisible, invisible...

Ja die liedjes passen bij me. Lekker depressief maar waar, helaas.

Ik wil het gevecht met Ana opgeven en gewoon doen of ik nooit wat gezegd heb tegen anderen. Ik wil het hele vechten opgeven dat ik constant doe met mezelf. Ik wil gewoon dat het allemaal stopt.

Ik was net in de stad en kwam de jongen tegen die ik vroeger moest aftrekken, ja móest ja.. Bah, bah, bah. Hij raakte me nog aan ook. Hij stond pal naast me en herkende me en keek naar me met die herkenning in z'n ogen. Een bepaalde look van ''ja ik weet wat ik deed ja''. De hele avond heb ik zo'n beetje om me heen gekeken of hij er was tot hij weg was en bleef.

Gadver zeg, waarom kom ik van alle mensen nou juist hem tegen? Wat doet hij hier?! Hij woont hier niet eens meer!!!

Ik kon hem wel aanspreken en slaan en schoppen voor m'n gevoel en mezelf erbij, maar ik bleef bevroren door angst. Weer die angst..., die haat ik zo. Dat haat ik aan mezelf.

Maar goed, nu is het laat en ben ik moe. Ik heb een rottige dag achter de rug. Ik heb hem in ieder geval overleefd. Weer zo'n dag, maar wel overleefd. Hoe doe ik het toch? Hoe hou ik het vol?

M'n ex kon niet komen, hij was ziek. Kut smoes, maar ja... Daar ben ik heel de dag eerst zenuwachtig voor geweest. Daarvoor hoorde ik dat m'n gesprek morgen niet doorgaat met de psych, dus daar baal ik ook van. En verder gewoon de dodelijke verveling steeds ookal doe ik iets of niet. Oh en vanmorgen ging het gewoon slecht met me en heb ik 5 pillen ibuproven geslikt. Niet dat dat erg is, maarja. Wederom een net-op-tijd-gestopt-momentje..

Dus... Slapen zei ik.. Dat ga ik nu doen!

Bij 57 kg ga ik huilen denk ik. Of naja, dat weet ik zeker. Mijn angst om dik te worden is groot en groter en groter geworden. Al zie ik nu een mooier lichaam dan eerst. Of naja, niet ik, maar mensen om me heen vooral. Ik zie er beter uit enzo. Maar ik geloof ze niet helemaal. Wat als ze liegen? Wat als Ana gelijk heeft en ik wel moet stoppen met zoveeeeeeeeel eten? Wat moet ik dan? Het heeft zo lang geduurt om te bereiken wat ik heb bereikt. Waarom verpest ik dan alles nu? Kan ik het nog eens voor als ik er later achter kom dat ze liegen? Kan ik het?

Onzekerheid, ga weg. Ana, ga weg! Jij groeit niet meer! Niet in deze fase! Het mag niet meer, sorry! Het moet eens afgelopen zijn met jou..

Fu.. Dat is m'n moeder.. Dat is wat ze altijd riep.. FU FU FU!!! Ik weet van niks, ik hoor niks en ik ga slapen. Fuck you!! Fuck you!!! Ana!!!!!!! Ga weg!!!! Kut wijf!

Verwacht ik teveel van mezelf of laat ik Ana de controle overnemen? Hoe dan ook, het is niet erg. Ik hoef niet streng voor mezelf te zijn. 56,4 kg. Oké, ik heb toch gewogen en ik ben tevreden, dan is het goed toch. Tuurlijk is Ana niet tevreden, maar dat is ze nooit. Dus fuck her. Nog steeds, schijt aan de bitch. We gaan leven, niet afvallen voor leven na de dood.

56,7 kg en dat is goed, right? Dat is goed. Ik mag aankomen, want ik heb ondergewicht.. Toch voelt het alsof ik gefaalt heb, maar ik moet vechten tegen dat gevoel. Ik ben goed bezig. Ik hou het allemaal een beetje rustig, niet te snel. Maar toch.. Liever niet.. Liever niet aankomen, maar afvallen terug naar 54,7 kg lukt me niet, ik kan het gewoon niet meer. Ik raak Ana kwijt en de kracht die ze me geeft. De controle over m'n gewicht heb ik niet meer zo erg. Help..

Maar wat Ana zegt allemaal is niet waar. Want ik zie het pas als ik op de weegschaal gestaan heb, dan pas zie ik dat ik dikker ben dan de dag ervoor en de dag daarvoor etc.

Ana, je bent een dikke vette leugenaar! Ik weet dat je niet van me houd. Ik weet dat je niks goeds voor me in petto hebt.

but you must not know this

'cause we'd come crashing down

Het enige wat je wil met mij is me zien afvallen en afvallen en afvallen tot ik erbij neerval, letterlijk.

En Ana, je hebt nadelen! Zoveel nadelen:

- Ik kan niet normaal zitten, al heel lang niet meer. Zonder pijn of irritatie, door jou.

- Ik kan niet normaal eten zonder me kut te voelen door jou

- Ik kan niet normaal op de weegschaal staan, door jou

- Ik kan niets lang volhouden, alles is teveel, door jou

- Ik heb m'n haren zien uitvallen, veel meer dan normaal, door jou.

- Ik heb de lichtjes gezien richting flauwvallen en ben al een paar miljoen keer naar de grond gezakt, door jou.

- Ik kan niet eerlijk zijn tegen mensen, door jou.

- Ik kan niet huilen, lachen of boos zijn en doen of wat dan ook, door jou.

- Ik kan niet tevreden zijn over mezelf, door jou.

- Ik zie mezelf altijd als te dik, door jou.

- Ik word gek, gestoord van jou!

De voordelen:

- Ik val af en ben daar 2 seconde blij om.

- Ik heb controle over iets.

En dat was het al aan voordelen. Er is eigenlijk geen voordeel aan jou. Je bent nep. Je bent verzonnen. Je bent hypocriet. Je bent naïef. Je bent lelijk vanbinnen en vanbuiten. Je bent mijn nemisis en dat weet jij. Ik weet het nu ook Ana. Ik weet het nu ook!

Ik hoef niet aan te komen of af te vallen. Ik moet helemaal niks meer voor jou! Ik ben sterk zonder jou en waarschijnlijk ook nog eens veel sterker. Ik kan zonder jou. Ik heb je niet nodig. Ik kan ergens anders uit wel controle vinden. Ik moet het alleen even vinden en daar word ik bij geholpen.

You're going down!

De weegschaal kan me niet gelukkig maken. Dus ik ga er NIET op staan Ana. Ik kan het beter niet doen. Ik weet dat ik veel heb gegeten, maar toch. Lieve, lieve Ana, dwing me niet, alsjeblieft, stop daarmee. Ik heb genoeg dwang in m'n leven zonder jou ervaren en nog. Zonder jou dwing ik mezelf al genoeg tot dingen.

Ik heb mezelf gisteren beloofd niet op de weegschaal te staan vandaag. Het mag niet vandaag, dus gebeut het niet! Ookal is het nog zo moeilijk voor ons. Het maakt mij niet gelukkiger als ik erop ga staan, zeker weten. Het getal is toch wel te hoog, want het is nooit goed genoeg voor ons.